Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου
Απόδειξη της σχέσης [pic]
Θεωρούμε ένα κυβικό δοχείο ακμής d. (σχ. 1.7). Το δοχείο θα έχει όγκο [pic] και εμβαδόν έδρας [pic]. Υποθέτουμε ότι στο δοχείο περιέχεται πολύ μεγάλος αριθμός Ν πανομοιότυπων μορίων αερίου, μάζας m το καθένα, που πληρούν τις προϋποθέσεις της προηγούμενης παραγράφου. Τα τοιχώματα του δοχείου είναι τελείως άκαμπτα, έχουν πολύ μεγάλη μάζα και δε μετακινούνται. Κατά τη διάρκεια των κρούσεων των μορίων στα τοιχώματα, τα μόρια ασκούν δυνάμεις σ’ αυτά. Σ’ αυτές τις δυνάμεις οφείλεται η πίεση που ασκεί το αέριο. Οι δυνάμεις αυτές είναι αντίθετες με τις δυνάμεις που ασκούνται από το τοίχωμα στα μόρια κατά την κρούση (αρχή δράσης- αντίδρασης) και προκαλούν τη μεταβολή της ορμής των μορίων. Από το δεύτερο νόμο του Newton γνωρίζουμε ότι [pic], άρα, αν καταφέρουμε να υπολογίσουμε τη συνολική μεταβολή της ορμής που υφίστανται τα μόρια στη μονάδα του χρόνου (δηλ. το ρυθμό μεταβολής της ορμής τους) λόγω των κρούσεών τους πάνω σε μία από τις έδρες του δοχείου θα βρούμε και το μέτρο της δύναμης που ασκείται από τα μόρια σ’ αυτή την έδρα. Μετά, για να βρούμε την πίεση p, αρκεί να διαιρέσουμε τη δύναμη με την επιφάνεια [pic]. (Προσοχή : χρησιμοποιούμε κεφαλαίο P για την ορμή και μικρό p για την πίεση.)
Η δύναμη (ΣFx) που ασκείται πάνω στο τοίχωμα που μελετάμε είναι το άθροισμα όλων των αντίστοιχων όρων που αφορούν κάθε μόριο χωριστά. Η πίεση (p) που δέχεται η εν λόγω έδρα από το αέριο θα είναι [pic] όπου [pic]. Άρα [pic] Πολλαπλασιάζουμε και διαιρούμε το κλάσμα με Ν (το πλήθος των μορίων) οπότε [pic] Ο όρος [pic] είναι η μέση τιμή των τετραγώνων των υx ταχυτήτων και θα τον συμβολίζουμε [pic].
Τελικά [pic] (1.10) Τα μόρια κινούνται άτακτα, δεν έχουν δηλαδή καμιά προτίμηση ως προς την κατεύθυνση κίνησής τους, επομένως [pic] Γνωρίζουμε ότι γενικά [pic] Εύκολα αποδεικνύεται ότι [pic] επειδή [pic] καταλήγουμε στη σχέση [pic] άρα [pic] Αντικαθιστώντας το ίσον της [pic] στη σχέση (1.10) και λαμβάνοντας υπόψη ότι [pic]προκύπτει [pic]