Τι θα μάθεις;

Όταν ολοκληρώσεις το μάθημα αυτό, θα μπορείς: - Να αφηγείσαι συνοπτικά την ιστορία του προσωπικού υπολογιστή - Να περιγράφεις τη λειτουργία του διαδρόμου του - Να εξηγείς τη γενική λειτουργία των επεξεργαστών που χρησιμοποιούν οι προσωπικοί υπολογιστές - Να απαριθμείς διάφορους τύπους περιφερειακής μνήμης για προσωπικούς υπολογιστές

Ο πρώτος προσωπικός υπολογιστής (personal computer, PC) παρουσιάστηκε από την εταιρεία IBM το 1981. Περιείχε τον επεξεργαστή 8088 της εταιρείας Intel σε ταχύτητα 4,77 MHz, 16 Kb κύριας μνήμης που μπορούσε να επεκταθεί ως τα 256 Kb, ασπρόμαυρη οθόνη και μία ή δύο μονάδες δισκέτας 5,25" των 160 Kb. Ο νέος αυτός υπολογιστής μπήκε δυναμικά στην αγορά των μικροϋπολογιστών με πωλήσεις 136.000 IBM PC μέσα στον πρώτο ενάμιση χρόνο της κυκλοφορίας του.

Η μεγάλη επιτυχία του IBM PC έκανε τους δημιουργούς του να κατασκευάσουν παραλλαγές του, που ονομάστηκαν XT και AT. Συγχρόνως, άλλες εταιρείες άρχισαν να κατασκευάζουν απομιμήσεις του που αναφέρονταν ως «συμβατοί με IBM». Με την πάροδο του χρόνου, η βασική αρχιτεκτονική του υπολογιστή αυτού παγιώθηκε, όπως και οι επεξεργαστές της εταιρείας Intel ως η βασική δομική του μονάδα.

Αφού η αρχιτεκτονική του προσωπικού υπολογιστή ήταν πλέον δεδομένη, άνοιξε ο δρόμος για το σχεδιασμό μιας ποικιλίας περιφερειακών συσκευών και άλλων τμημάτων που ταίριαζαν σε οποιοδήποτε υπολογιστή. Σύντομα καταργήθηκε η ιδέα του «έτοιμου κουτιού», που αγόραζε ο χρήστης από μια εταιρεία, γιατί με λίγες γνώσεις ο καθένας μπορούσε να συναρμολογήσει το δικό του υπολογιστή.

Ο προσωπικός υπολογιστής απόκτησε μονάδα δισκέτας 3,5", σκληρό δίσκο και έγχρωμη οθόνη. Οι επεξεργαστές του έγιναν πιο γρήγοροι και εμφανίστηκαν τα πρώτα περιβάλλοντα γραφικών. Σήμερα ο προσωπικός υπολογιστής έχει βγει από το χώρο των φίλων της τεχνολογίας και έχει επικρατήσει σε επιχειρήσεις και υπηρεσίες όλων των ειδών. Πάρα πολλές εργασίες, που παλαιότερα απαιτούσαν ειδικά κατασκευασμένους υπολογιστές ή γίνονταν χειρωνακτικά, σήμερα γίνονται με απλά PC.

Η επιτυχία του προσωπικού υπολογιστή οφείλεται στην αρχιτεκτονική του, η οποία επιτρέπει τη «συναρμολόγηση» ενός υπολογιστή από τμήματα τα οποία απλώς ακολουθούν κάποιες προδιαγραφές λειτουργίας και επικοινωνίας. Πολλές μικρές εταιρείες μπόρεσαν να εξειδικευτούν κατασκευάζοντας μόνο μία κατηγορία τμημάτων για PC και έτσι να δημιουργηθεί μια μεγάλη αγορά υλικού. Αντίθετα, υπολογιστές άλλων κατηγοριών κατασκευάζονται εξ ολοκλήρου από μία μόνο εταιρεία, με συνέπεια την αύξηση του κόστους τους τόσο για την ίδια, όσο και για τον τελικό καταναλωτή.