Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ο Θεός και το κακό

Απ' όσα είπαμε παραπάνω για την ελεύθερη απόφαση του ανθρώπου είναι σαφές ότι ο Θεός δεν ευθύνεται για το κακό. Όμως θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος: γιατί έστω και τώρα δεν επεμβαίνει να εμποδίσει ή να εξαλείψει το κακό από τη γη; Είδαμε ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ελεύθερο, όπως ήταν και ο ίδιος ελεύθερος, (κατ' εικόνα Του). Αν λοιπόν ήθελε να εμποδίσει ή να εξαλείψει το κακό και εφόσον ο άνθρωπος με την ελευθερία του το έβαλε στη ζωή του, τότε θα έπρεπε να εξαλείψει την ελευθερία του ανθρώπου, την ίδια την εικόνα Του στον άνθρωπο. Και ακόμα χειρότερα, θα στερούσε ταυτόχρονα από τον άνθρωπο τη δυνατότητα να του μοιάσει (καθ' ομοίωσιν), αφού η ελευθερία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να φτάσει ο άνθρωπος στη θέωση. Ο Θεός όμως δεν άφησε τον άνθρωπο αβοήθητο. Αμέσως μετά την πτώση των πρωτοπλάστων δίνει την υπόσχεση για την ενανθρώπηση του Χριστού (Γεν. 3,15), το γνωστό πρωτευαγγέλιο. Έτσι, με τη γέννηση, το έργο, τη Σταύρωση και την Ανάστασή του, ο Χριστός εγκαινιάζει μια νέα πραγματικότητα για τον άνθρωπο, την Εκκλησία, όπου δεν κυριαρχεί πλέον το κακό και ο θάνατος.

Μέσα στην Εκκλησία ο Θεός παρέχει στον άνθρωπο άφθονα εφόδια και ψυχικές δυνάμεις για να ξεπεράσει το κακό και να επιτύχει το αγαθό. Με το Βάπτισμα, αρχικά, κάθε χριστιανός απαλλάσσεται από το προπατορικό αμάρτημα, χωρίς, όπως λέει ένας από τους νεότερους και μεγαλύτερους Πατέρες της Εκκλησίας μας, ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος, να αφαιρείται η ελευθερία του. Αντίθετα, αυτό χαρίζει στον άνθρωπο την ελευθερία, αφού δεν τον αφήνει έρμαιο στην τυραννία του διαβόλου (Κεφάλαια θεολογικά και πρακτικά ρ', 89-90).

Ο νηπιοβαπτισμός είναι ένα δώρο της Εκκλησίας στον άνθρωπο, ο οποίος μπορεί ελεύθερα να αποδεχθεί τις ευεργεσίες του ή να το απορρίψει και να βρεθεί έξω από τη χάρη του Θεού. Και με τα άλλα όμως μυστήρια της η Εκκλησία, και ιδιαίτερα με τη Θεία Ευχαριστία, δίνει στον άνθρωπο τα απαραίτητα εφόδια και τη δύναμη του Θεού για να αντιμετωπίσει το κακό. Ο Θεός, επειδή είναι μακρόθυμος και δε θέλει το θάνατο του αμαρτωλού, ανέχεται προσωρινά το κακό, αλλά και το πολεμά με εκείνους που αντιστέκονται σ' αυτό (μέλη της Εκκλησίας, άγιοι).