28. Ο δημιουργός Θεός φροντίζει για τους ανθρώπους όλου του κόσμου

Τα χρόνια που ακολούθησαν την επιστροφή από τη Βαβυλώνα ήταν δύσκολα. Οι Ιουδαίοι προσπαθούσαν να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος που τους είχαν οδηγήσει στην καταστροφή. Γι' αυτό οργανώθηκαν, όπως είδαμε, γύρω από το Ναό και το Νόμο. Όμως οδηγήθηκαν σε υπερβολές. Πίστευαν πως δεν έπρεπε να δημιουργούν σχέσεις με ξένους και έβλεπαν με επιφύλαξη τους άλλους λαούς. Έφτασαν μάλιστα να θεωρήσουν άκυρους όλους τους γάμους που είχαν γίνει με ξένους. Σιγά σιγά πολλοί διαμόρφωσαν την πεποίθηση ότι: «Ο Θεός υπάρχει μόνο για τον Ισραήλ. Μόνο μ' εμάς έκλεισε Διαθήκη, μόνο σ' εμάς έδωσε το Νόμο του. Μόνο τον Ισραήλ αγαπά, ενώ λίγο νοιάζεται για τους άλλους λαούς. Ο Μεσσίας που θα έρθει θα σώσει μόνο τους Ιουδαίους». Έτσι, όμως, κατέληξαν να πιστεύουν ότι ο Θεός ήταν αποκλειστικά Θεός ενός έθνους, του ιουδαϊκού.

Παρ' όλα αυτά ανάμεσα στους Ιουδαίους υπήρχαν κάποιοι που έβλεπαν τα πράγματα διαφορετικά. Δεν ξεχνούσαν όσα είχαν πει οι προφήτες για το Θεό. Ότι δηλαδή είναι πατέρας όλων των ανθρώπων, και ότι ο Ισραήλ είναι εκλεκτός λαός, επειδή ο Θεός τον διάλεξε για μια σπουδαία αποστολή, που θα ωφελήσει όλο τον κόσμο κι όχι μόνο τους ίδιους. Αυτοί οι Ιουδαίοι διαμαρτύρονταν για τις αντιλήψεις των συμπατριωτών τους. Μια τέτοια διαμαρτυρία βρίσκουμε και στο βιβλίο Ιωνάς. Πρόκειται για ένα μικρό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης που γράφτηκε μετά τη βαβυλώνια αιχμαλωσία.