Το όνομα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη

Το όνομα του Θεού που γράφεται στα εβραϊκά με τέσσερα γράμματα (βλέπε παρακάτω το τετραγράμματο) διαβάζεται Γιαχβέ. Όταν αργότερα (τον 3ο αι. π.Χ.) η Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε στα ελληνικά το όνομα αποδόθηκε με τη φράση «εγώ ειμί ο Ών». Οι ειδικοί επιστήμονες κατέληξαν ότι σημαίνει: α) ότι είναι ένας και μοναδικός, β) είναι αιώνιος και γ) δίνει ζωή σε ό,τι υπάρχει.

Αργότερα οι Ισραηλίτες χρησιμοποίησαν για το Θεό και το όνομα Αδωνάι, που σημαίνει «Κύριος». Το όνομα αυτό επικράτησε και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα από τους Εβραίους στους ψαλμούς και στις προσευχές της Συναγωγής.

Μωυσής, άγαλμα του Μιχαήλ Αγγέλου στον Άγιο Πέτρο του Βίνκολι (16ος αι., Ιταλία). Θεωρείται το ωριμότερο έργο του καλλιτέχνη. Λέγεται μάλιστα ότι όταν το τέλειωσε στάθηκε μπροστά του και είπε: «Γιατί δε μιλάς;»