Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Κριτική τηλεόρασης

( ξανθιά νεράιδα, έγχρωμο παλικάρι :: 08-01-2003) 

Φαινόμενα

Ξανθιά νεράιδα, έγχρωμο παλικάρι

Ένα μελωμένο ερωτικό παραμύθι με politically correct πινελιές είναι η μαγική συνταγή για την πολυπολιτισμική σόου μπίζνες της εποχής

ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

Δύο σύγχρονες θεότητες: ένας μεγάλος έρωτας, ένα μούλτι κούλτι σόου με τους Καρεμπέ, Σκλεναρίκοβα, Χατζηνικολάου (στη διεύθυνση)

Εκτυφλωτικά κοντινά πλάνα από το εκθαμβωτικό ξανθό πρόσωπο της Σκλεναρίκοβα, στα βελούδινα μάτια του συντρόφου της Καρεμπέ με τα τρισχαριτωμένα κοτσιδάκια, ένα παραμυθένιο παιχνίδι σε άσπρο-μαύρο, δύο θεότητες της εποχής σε μια ιδανική συνάντηση για την καταναλωτική σόου μπίζνες: ο μαχητής πρίγκιπας που λατρεύει τη δίμετρη κυρία του και διόλου δεν νιώθει ζήλεια για τα πανύψηλα πόδια της, τα ψηλότερα του κόσμου, και εκείνη, πριγκίπισσα στις πασαρέλες και στη ζωή, γεμάτη αγάπη και τρυφερότητα για τον καλό της.

Να, ένα μαγικό σύμπαν, ένα γλυκύτατο κουκούλι, όπου όλα έχουν παρηγορητική λάμψη σαν τα παιδικά παραμύθια. Είναι η τηλεόραση-παραμύθι, που αναδεικνύει τους πρίγκιπες της φαντεζί ζωής, σαν το ζεύγος Καρεμπέ-Σκλεναρίκοβα που επιβεβαίωσαν στο "Ενώπιος Ενωπίω" των εθνικών ιλουστρασιόν ψευδαισθήσεων, ότι είναι πραγματικοί σταρ, πλην όμως αλληλολατρεύονται.

Α! όχι τόση γλύκα, είπε ο παρουσιαστής μετά την πρώτη παρουσίαση της μεγάλης αγάπης τους. "Δεν μπορώ τόσο μέλι στην εκπομπή, να πάω σε ερωτήσεις που θα βγάλουν… υγρασία" (τι εννοούσε ο τοκσόουμαν;). Φαίνεται πως κάτι υπαινισσόταν σχετικώς με το ύψος της Αντριάνας, που κατά την άποψή του προφανώς προκαλεί… υγρασίες, γιατί γύρισε στον Καρεμπέ και του έθεσε το κορυφαίο ερώτημα για έναν άντρα δίπλα στη Σκλεναρίκοβα: "Δεν σε τρόμαξε το ύψος;". Και ήρθε η απάντηση του σωστού αρσενικού: "Είμαι μαχητικός και όταν θέλω κάτι δεν υπάρχουν τείχη, πόρτες". Να ο άντρας-όνειρο για κάθε γυναίκα που πρέπει να κρύβει "πόντους", για να μην τρομάξουν τα κουρασμένα αρσενικά, το ατρόμητο πριγκιπόπουλο.

Όσο για την καλή του, μόνο ωραία είναι; Μμμμ! Μάλλον είναι και έξυπνη, αλλά αυτό δεν ενδιέφερε και πολύ το σόου η-νεράιδα-και-το-παλικάρι. "Βλέπω ιδρώνουν τα χέρια σου όταν ρωτάω τον σύζυγό σου αν σε ζηλεύει που είσαι η ωραιότερη γυναίκα στις πασαρέλες" ρωτάει πιστός στο πλάνο του παραμυθιού ο Χατζηνικολάου. "Τα δικά μου καθόλου" του λέει εκείνη και με άνεση τα απλώνει για μια χειραψία και μόλις εκείνος τα ακουμπάει: "Βλέπω ιδρώνουν τα δικά σας", του λέει γελώντας πονηρά.

Α! καλύτερα να μιλάμε για τα ψηλά πόδια. Αυτό το προσόν είναι αναγνωρίσιμο, τα υπόλοιπα μας μπερδεύουν και αν δεν τρόμαξαν τον Καρεμπέ, ε, δεν έχουν όλοι το κουράγιο. Πίσω, λοιπόν, στο μούλτι-κούλτι παραμύθι μας, που βρήκε σύμμαχο την τεχνολογία. Εκείνος από γαλλική αποικία, μιλούσε αγγλικά, εκείνη γεννημένη στην Πράγα, επίσης αγγλικά, ο παρουσιαστής ελληνικά, αργά-αργά και με χειρονομίες, που δεν συνηθίζει, με τον τρόπο που υιοθετεί κανείς αυθορμήτως όταν μιλάει σε παιδιά ή σε ξένους, νομίζοντας ότι η χειρονομία και η απλοποιημένη σύνταξη με ελαφρώς δυνατή φωνή θα βοηθήσουν τον άλλον να καταλάβει. Το βλέμμα του Καρεμπέ που ταξίδευε πότε στο κενό και πότε στο ταβάνι σαν να ακούει τη φωνή να έρχεται από το υπερπέραν και όχι από τον κύριο απέναντί του φανέρωνε την ύπαρξη του ακουστικού, που βοηθούσε στην απευθείας μετάφραση.

Ένα σόου υπό την αιγίδα των ισχυρότερων μίξερ των πολιτισμών, το ποδόσφαιρο και τις πασαρέλες, που τροφοδοτούν το τηλεοπτικό χωνευτήρι. Και η συνάντηση της ξανθιάς μοντέλας με τον έγχρωμο τίγρη των γηπέδων είναι ιδανική για κάθε είδους κατανάλωση των πολίτικλι κορέκτ παγκοσμιοποιημένων εποχών μας. Εν τω μεταξύ τα βίντεο με την Σκλεναρίκοβα σε όλη της την προκλητική δόξα ενίσχυαν τη δύναμη Καρεμπέ.

Τα παιδιά του… παραμυθιού

Τι λείπει από το παραμύθι; Τα παιδιά. Θα κάνουν, αλλά η σχέση τους είναι τόσο τέλεια που εκείνη ακόμη δεν θέλει να την αλλάξει. Εκείνος περιμένει. Όλα ζάχαρη και μέλι. Πάνω απ' όλα η αγάπη μας, είπε το ζεύγος Καρεμπέ. Αυτή κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Τόσο καλύτερο ώστε να αντέχει την τελειότητα. Υπάρχει; Μα ναι, στα παραμύθια… Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα (που δεν πιστεύουμε στα παραμύθια).