ΓΙΟΣΕΦ "ΤΟΜΜΥ" ΛΑΠΙΝΤ

Πρόσωπα Νέος σταρ της ισραηλινής πολιτικής

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

"Τόμμυ" Λάπιντ. "Μόνο τα βόδια δεν αλλάζουν…"

Στα 71 του, ο Γιόσεφ "Τόμμυ" Λάπιντ είναι σχεδόν αρχάριος στην πολιτική, ωστόσο το κόμμα του οποίου ηγείται, το Σινούι (Αλλαγή), απειλεί να στείλει στις εκλογές της ερχόμενης Τρίτης το Εργατικό Κόμμα του Ισραήλ στην τρίτη θέση του πολιτικού σκηνικού για πρώτη φορά στην ιστορία του. Στο κοινοβούλιο εξελέγη για πρώτη φορά το 1999. Έκτοτε η αντίθεσή του προς τους Παλαιστίνιους έχει μαλακώσει, ενώ έχει σκληρύνει η κριτική του εναντίον των υπερορθόδοξων Εβραίων. Γιατί να απαλλάσσονται από τη στρατιωτική θητεία, η οποία είναι υποχρεωτική για όλους τους υπόλοιπους Ισραηλινούς, άνδρες και γυναίκες, ρωτάει. Και όταν γυρίζει στα παμπ του Τελ Αβίβ, οι νέοι τον χαιρετούν με ενθουσιασμό. "Τα αγόρια με χειροκροτούν", λέει, "επειδή θέλω να πάνε οι "χαρεντίμ" (ορθόδοξοι Εβραίοι) στον "Τσαχάλ" (ισραηλινός στρατός), και τα κορίτσια με φιλάνε επειδή είμαι ο πατέρας του Γιάιρ", ενός τηλεοπτικού παρουσιαστή που είχε παλιότερα χαρακτηριστεί "ο πιο σέξι άνδρας του Ισραήλ".

Ο Λάπιντ γεννήθηκε στο Νόβι Σαντ, στη βόρεια πρώην Γιουγκοσλαβία, και επέζησε του Ολοκαυτώματος. Ο πατέρας του, φημισμένος νομικός και δημοσιογράφος, άφησε την τελευταία του πνοή στο Μαουτχάουζεν. Μετανάστευσε στο Ισραήλ το 1948 (τότε λεγόταν Τόμισλαβ Λάμπελ), σπούδασε Νομικά και ξεκίνησε δημοσιογραφική καριέρα.

Έχει γράψει διάφορα βιβλία, κυρίως τουριστικούς οδηγούς και θεατρικά έργα, και διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας "Μααρίβ", μιας από τις δύο μεγαλύτερες της χώρας. Το 1979, ο ιστορικός ιδρυτής της ισραηλινής δεξιάς, ο Μεναχέμ Μπέγκιν, τον διόρισε πρόεδρο-γενικό διευθυντή της ισραηλινής ραδιοτηλεόρασης, όπου άφησε την ανάμνηση ενός ανθρώπου μάλλον αυταρχικού.

Ο Λάπιντ παραδέχεται χωρίς πρόβλημα πως εκείνη την εποχή ήταν υποστηρικτής του "Ερέτζ Ισραήλ" - της επέκτασης της χώρας ως τα βιβλικά της σύνορα. "Μόνο τα βόδια δεν αλλάζουν", λέει τώρα και χαράζει πορεία προς το πολιτικό κέντρο και τις μεσαίες τάξεις, οι οποίες αγανακτούν, τονίζει, "από τη στειρότητα και τον παρασιτισμό" των υπερορθόδοξων. Υποστηρικτής των σύγχρονων δυτικών αξιών, υποστηρίζει πως "η Μέση Ανατολή είναι ένα περιβάλλον διαφθοράς, νωθρότητας και καθυστέρησης".

Οι επικριτές του, τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερά, τον κατηγορούν ότι με τις αμετροεπείς δηλώσεις του έχει επανειλημμένα "σπείρει μίσος" - εναντίον των Αράβων, των ξένων, των θρησκευόμενων, των σεφαρδίμ (Εβραίοι της Ιβηρικής Χερσονήσου), των ομοφυλόφιλων, ακόμη και των γυναικών. "Ας πούμε πως είμαι στο μέσον ενός χαλιού. Είτε το σπρώχνουν προς τα αριστερά είτε προς τα δεξιά, παραμένω στο κέντρο", διαβεβαιώνει εκείνος. Δηλώνει "εχθρός κάθε εξτρεμισμού" και ζητεί τη δημιουργία μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή των λαϊκών κομμάτων.