ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΗΓΑΤΟΣ Ο γιατρός των… 52 βιβλίων!

Η συγγραφή είναι μια εσωτερική ανάγκη για τον ογκολόγο Γεράσιμο Ρηγάτο, ο οποίος αισίως ολοκλήρωσε το 52ο βιβλίο του και ετοιμάζει ήδη τα επόμενα…

ΡΟΥΛΑ ΤΣΟΥΛΕΑ

«Η ενασχόληση με πράγματα που δεν έχουν άμεση σχέση με τη δουλειά μου, όπως τα βιβλία, δρα ψυχοθεραπευτικά», λέει ο πολυγραφότατος ογκολόγος Γεράσιμος Ρηγάτος

Έχει διαβάσει αναρίθμητα βιβλία, αρκετές εκατοντάδες, από τα οποία βρίσκονται στο σπίτι του, μοιρασμένα σε τριάντα βιβλιοθήκες! Γράφει συστηματικά την τελευταία εικοσαετία, αλλά η παραγωγικότητά του έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια. Το κυρίως επάγγελμα του κ. Γεράσιμου Ρηγάτου είναι γιατρός, διευθυντής στην Α' Παθολογική - Ογκολογική Κλινική του Νοσοκομείου «Άγιος Σάββας». Το δευτερεύον, συγγραφέας - και μάλιστα πολυγραφότατος, αφού έχει ήδη εκδώσει 52 βιβλία! Κι έχει πολλά ακόμα κρυμμένα στο συρτάρι του.

Το γράψιμο μπήκε από νωρίς στη ζωή του. Από παιδί ακόμα έγραφε πεζά ή ποιητικά κείμενα, τα οποία βεβαίως ήσαν προς ιδίαν κατανάλωση. Όμως, όταν επέλεξε ως ειδικότητα την Ογκολογία και ήρθε αντιμέτωπος με τη σκληρή και αρκετά συχνά μάταιη μάχη με τον καρκίνο, η ανάγκη του να γράψει γιγαντώθηκε. «Η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που καθημερινά βρίσκομαι με πονεμένους ανθρώπους, με αρκετά ανίατα περιστατικά και με θάνατο», λέει. «Έτσι, στράφηκα στο γράψιμο για να ξεφύγω από τον πόνο, να γαληνέψω την ψυχή μου, να βρω την υγειά μου».

Τη γαλήνη που αναζητεί δεν θα μπορούσε να τη βρει στα καθαρά ιατρικά βιβλία, «που με επιστρέφουν σε αυτά που προσπαθώ να ξεχάσω και τα οποία, ούτως ή άλλως, έχουν πολύ συγκεκριμένη διάρκεια ζωής, αφού η επιστήμη προχωρεί και με την πρόοδό της αναιρεί την προηγούμενη αλήθεια». Τη βρήκε αναζητώντας τις ρίζες τού επαγγέλματός του, «την πολιτιστική παρακαταθήκη της Ιατρικής ως επιστήμης και της Ιατρικής ως πράξης».

Έτσι, ανέτρεξε στην αρχαιότητα, αναδίφησε στον Αίσωπο και τον Όμηρο, μελέτησε όλους τους σύγχρονους ποιητές και πεζογράφους, αναζήτησε τα δημιουργήματα του λαϊκού λόγου (την παροιμία, το αίνιγμα, το δημοτικό τραγούδι, τα ξόρκια) για να δημιουργήσει έργα που αντέχουν στον χρόνο. Όπως το «Πρόσωπα και ζητήματα: δοκίμια για την Ιατρική στη Λογοτεχνία», στις σελίδες του οποίου παρελαύνουν οι αναφορές στην υγεία και την αρρώστια του Καζαντζάκη, του Καρούζου, του Καβάφη, του Παλαμά, του Βαλαωρίτη, του Παπαδιαμάντη και πολλών άλλων μεγάλων λογοτεχνών. Όπως «Τα ιατρικά στη "Φόνισσα" του Παπαδιαμάντη». Όπως το «Αρρώστιες και Γιατροί σε Αρχαία Ελληνικά Επιγράμματα». Και όπως το πιο πρόσφατο δημιούργημά του, το «Άφτρα-καύτρα πάει στην πόλη… Μελέτη για τα ξόρκια στη Θεραπευτική».

«Το μέλλον είναι αόρατο και αναγκαστικά ψάχνω στο παρελθόν, σε αυτό που ήδη υπάρχει σαν οργανωμένο σώμα, για να βρω στοιχεία τα οποία - κι αν ακόμα έχουν πάψει να ισχύουν - μας βοηθούν να κατανοήσουμε πληρέστερα αυτά που ισχύουν», λέει. «Κατά βάση, η ανθρώπινη ψυχή παραμένει η ίδια, εξακολουθεί να φοβάται τα ίδια πράγματα, να επιθυμεί τα ίδια πράγματα, να αγωνίζεται για τα ίδια πράγματα. Οι βασικές αντιλήψεις και οι φιλοσοφίες που διέπουν την Ιατρική, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη, εξελίσσονται και μεταλλάσσονται, αλλά δεν παύουν να έχουν μια διαχρονικότητα, μια συνέχεια στον χρόνο. Γι' αυτό και σε κάποιες περιπτώσεις προκαλεί έκπληξη η ομοιότητα μεταξύ αυτών που πιστεύονταν ή γίνονταν πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια με αυτά που γίνονται στις ημέρες μας».

Η φωνή τού κ. Γεράσιμου Ρηγάτου στάζει πίκρα όταν μιλάει για το ιατρικό επάγγελμα. «Αισθάνομαι ότι έχει δημιουργηθεί μία απίστευτη διάσταση μεταξύ του κοινωνικού και του ιατρικού σώματος, η οποία έχει οδηγήσει στην απαξίωση», λέει. «Αγαπώ την Ιατρική και θα ήθελα να είναι καλύτερη από αυτήν που ασκείται σήμερα στην Ελλάδα. Μερικές φορές σκέπτομαι ότι θα ήθελα να αποχωρήσω, όχι γιατί δεν αγαπώ πια τη δουλειά μου - αν δεν την αγαπούσα δεν θα είχα και λόγους να σκάω - αλλά γιατί ώρες ώρες δεν αισθάνομαι άνετα όταν δηλώνω ότι είμαι γιατρός».

Βότανα και ξόρκια 6.000 ετών

Η θεραπευτική επίκληση της πίστης, η λειτουργία της μαγικής σκέψης ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει πράξη αυτό που λαχταρά η καρδιά του, η χρήση των βοτάνων, ακόμα και τα ξόρκια είναι μερικές από τις θεραπευτικές μεθόδους που αντέχουν στον χρόνο.

«Η επίκληση της πίστης παραμένει αναλλοίωτη από τον πρωτόγονο άνθρωπο έως σήμερα, τα ξόρκια, τα αναθήματα και τα φυλακτά έχουν πανάρχαια ιστορία και εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται έως έναν βαθμό, το "κακό μάτι" επικρατεί εδώ και 6.000 χρόνια, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που ξορκίζουν τον καρκίνο και αρνούνται να κάνουν θεραπεία πιστεύοντας πως με τη δύναμη της μαγικής σκέψης μπορούν να τον διώξουν από πάνω τους», λέει ο κ. Ρηγάτος.

«Πανάρχαιες μέθοδοι που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στις ημέρες μας είναι ακόμα οι βεντούζες, οι βδέλλες, τα έμπλαστρα και τα τσιρότα, ενώ τα βότανα έχουν μια αδιάσπαστη συνέχεια από τα χρόνια των ριζοτόμων, πριν από τον Ιπποκράτη, έως σήμερα». Βέβαια, η χρήση τέτοιων μεθόδων δεν είναι πάντοτε άμοιρη κινδύνων «συχνά το να τις τηρεί κανείς μπορεί να κρύβει σημαντικούς κινδύνους ή να προκαλεί βλάβες στην υγεία» ­, αλλά δεν παύει να είναι υπαρκτή.

INFO

Το τελευταίο βιβλίο του Γεράσιμου Ρηγάτου τιτλοφορείται «Άφτρα-καύτρα πάει στην πόλη… Μελέτη για τα ξόρκια στη θεραπευτική» (Εκδόσεις Μύρτος, Τιμή: 10 ευρώ).