ΜΟΡΙΣ ΠΙΑΛΑ Λιγότερα τα "κακά παιδιά" του γαλλικού σινεμά

Αμφισβήτησε και αμφισβητήθηκε ο Γάλλος κινηματογραφιστής Μορίς Πιαλά

Ο γαλλικός και ο διεθνής κινηματογράφος έχασαν ένα σημαντικό σκηνοθέτη. Ο Μορίς Πιαλά, ένα από τα "κακά παιδιά" του γαλλικού σινεμά, που είχε επιλέξει μια περιθωριακή θέση στους κόλπους του, πέθανε τη νύχτα της Παρασκευής προς το Σάββατο στα 77 του χρόνια στο σπίτι του στο Παρίσι από νεφρική ανεπάρκεια - χρόνια υποβαλλόταν σε αιμοκάθαρση.

Σκηνοθέτης πολύ ενδιαφέρων αλλά και αμφισβητούμενος, ο Πιαλά τιμήθηκε το 1987 στο Φεστιβάλ των Καννών με τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία του "Κάτω από τον ήλιο του Σατανά", αλλά η βράβευσή του αμφισβητήθηκε και το κοινό τον "σφύριξε". Ο Πιαλά τότε είχε ανταποδώσει λέγοντας σ' αυτούς που τον αποδοκίμαζαν: "Είμαι πολύ ευχαριστημένος για τα σφυρίγματά σας. Εάν δεν με αγαπάτε, μπορώ να σας πω ότι κι εγώ δεν σας αγαπώ".

Ο Μορίς Πιαλά είχε γεννηθεί το 1925 και ξεκίνησε το 1960 μεγάλος την καριέρα του, έπειτα από σπουδές ζωγραφικής, με τη μικρού μήκους ταινία "Η αγάπη υπάρχει" που τιμήθηκε με το Βραβείο Λουί Ντελίκ.

Έκανε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του μόλις το 1967, με ερασιτέχνες ηθοποιούς: "Σκληρά παιδικά χρόνια". Ακολούθησαν, μεταξύ άλλων: "Δεν θα γεράσουμε μαζί" (με τον Ζαν Γιαν που πήρε βραβείο ερμηνείας στις Κάννες και την Μαρλέν Ζομπέρ), "Πρώτα τα απολυτήριο" (με Σαμπίν Οντπέν), "Λουλού, το αγόρι που αγαπούσαν τα κορίτσια" (με Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ιζαμπέλ Ιπέρ), "Για τους έρωτές μου" (με Σαντρίν Μπονέρ), "Police - Τμήμα δίωξης ναρκωτικών" (με Ντεπαρντιέ και Σοφί Μαρσό), "Βαν Γκογκ" (με Ζακ Ντιτρόν), "Λε γκαρσού".

Είχε αποκτήσει, έπειτα από διάφορα θυελλώδη γυρίσματα, τη φήμη του βίαιου χαρακτήρα και οπωσδήποτε του αντικομφορμιστή. "Αδιαφορώ για την υστεροφημία", δήλωνε πρόσφατα σε συνέντευξή του στη "Φιγκαρό".

Ο φίλος και παραγωγός του Ντανιέλ Τοσκάν ντι Πλαντιέ τον χαρακτήρισε ως "τον πιο αληθινό κληρονόμο του Ζαν Ρενουάρ" και "ένα από τα μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου".