Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΕΚΘΕΣΗ
Μποτιτσέλι στην Αθήνα!
Μια ελληνική ματιά στην εποχή και την τέχνη της Ιταλικής Αναγέννησης αντιπροσωπεύει η διεθνής υπερπαραγωγή της Εθνικής Πινακοθήκης "Υπό το φως του Απόλλωνα", που θα εγκαινιασθεί στις 10 Δεκεμβρίου 2003
"Προσωπογραφία κυρίας" του Σάντρο Μποτιτσέλι - από το Κρατικό Μουσείο του Βερολίνου. Το πορτρέτο της Σιμονέτας Βεσπούτσι χρονολογείται στο 1488. Με την ευγένεια, την κομψότητα και την ελαφρά εξιδανίκευση της μορφής, είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη ομορφιά
Πίνακες του Μποτιτσέλι, του Τιτσιάνο, του Βερονέζε, του Μαντένια, του Καραβάτζιο, σχέδια του Λεονάρντο ντα Βίντσι, γλυπτά του Ντονατέλο, κοντολογίς ο αφρός της υψηλής ιταλικής Αναγέννησης θα ταξιδέψουν από τη Φλωρεντία και από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου στην Αθήνα. Μαζί με αυτά τα αριστουργήματα και ένα πλήθος έργων τέχνης που πλαισίωναν την καθημερινή και την πνευματική ζωή προσωπικοτήτων, όπως ο Λορέντζο Μαγκνίφικο, και τεκμηριώνουν σήμερα μια πασίγνωστη σχέση, τον έρωτα της ιταλικής Αναγέννησης για την Αρχαία Ελλάδα. Μια σχέση που, παρά τις μελέτες που έχουν γραφεί, δεν αποτέλεσε ποτέ μέχρι τώρα αντικείμενο μιας διεξοδικής έκθεσης.
Σε ολυμπιακή τροχιά μπαίνει από φέτος η Εθνική Πινακοθήκη, που ετοιμάζει στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας λίγες σχετικά, αλλά πρωτότυπες εκθέσεις με διεθνή εμβέλεια. Η έκθεση "Με το φως του Απόλλωνα.
Ιταλική Αναγέννηση και Ελλάδα" οργανώνεται από την Εθνική Πινακοθήκη με τη βοήθεια της Ιταλίδας διευθύντριας του Ιδρύματος Λόνγκο και του περιοδικού "Παραγκόνο" της Φλωρεντίας, κ. Νίνα Γκρέγκορι Λόνγκο, υπό τη γενική εποπτεία της κ. Μαρίνας Λαμπράκη - Πλάκα, με επιμέλεια της ιστορικού της Τέχνης κ. Έφης Αγαθονίκου.
"Η Αναγέννηση εξ ορισμού έχει σχέση με τον διάλογο που ξεκίνησε στην Ιταλία με την ελληνική αρχαιότητα σε όλα τα επίπεδα. Το φιλοσοφικό, το λογοτεχνικό, το πολιτικό, το ιδεολογικό και κυρίως το καλλιτεχνικό", υπογραμμίζει η διευθύντρια της Πινακοθήκης κ. Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, που έχει μελετήσει ιδιαίτερα την εποχή της Αναγέννησης. "Ο όρος Αναγέννηση, μετά τον Μεσαίωνα, εννοεί ακριβώς το ξαναζωντάνεμα των ιδεών του αρχαίου κόσμου. Εμείς θέλουμε να δείξουμε όλο αυτόν τον πολυδιάστατο διάλογο, που μπορεί να ξεκινά από τη στιγμή της γέννησης ενός ανθρώπου - όταν το "πιάτο-δίσκο" που του προσφέρουν είναι διακοσμημένο με μυθολογικές σκηνές -, επεκτείνεται στα πολύτιμα χρηστικά αντικείμενα που τον περιβάλλουν στην καθημερινή ζωή του, θριαμβεύει στα βιβλία με κείμενα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων - μεταφράζονται, εκδίδονται και διαβάζονται -, ισχυροποιείται από τις συναναστροφές με Έλληνες λογίους και ευγενείς που είχαν καταφύγει στην Ιταλία - τον Γεμιστό ή Πλήθωνα - και ειδικά στη Φλωρεντία τον Εμμανουήλ Χρυσολωρά. Η ελληνική παιδεία και οι μυθολογικές παραστάσεις εισδύουν ακόμα και στον κόσμο των θρησκευτικών παραστάσεων".
Αυτή η αντίληψη του ουμανισμού που έχει στο επίκεντρό της τη δημιουργία ενός ανθρώπου ελεύθερου και αυτοδημιούργητου μέσα στον κόσμο, απαλλαγμένου από τα μεσαιωνικά θρησκευτικά δεσμά, βρήκε απήχηση και στην πολιτική.
Οι κάτοικοι της Φλωρεντίας έβλεπαν την πόλη τους σαν μια Νέα Αθήνα - έτσι την αποκαλούσαν. Ταυτιζόταν με μια πόλη του φωτός, που η ανεξαρτησία της απειλείτο από την εισβολή των βάρβαρων φύλων με αποκορύφωμα τη λεηλασία της Ρώμης το 1527, ενώ η πνευματική ανεξαρτησία της απειλείτο από την Εκκλησία και τη σεμνοτυφία που επέβαλε η Αντιμεταρρύθμιση - με συνέπεια να "ντύσουν" τους αγγέλους του Ραφαέλο.
Η έκθεση εκτείνεται χρονικά από το 1400-1550, καταλήγει η κ. Λαμπράκη, και στοχεύει να δείξει κάτι ακόμα, που δεν έχει συνειδητοποιηθεί επαρκώς. Ότι πολλά από τα στοιχεία πολιτισμού που πήραμε από τη δυτική τέχνη της Αναγέννησης ήταν στην ουσία αντιδάνεια, από τον ελληνικό πολιτισμό. Ότι ο νεώτερος δυτικός πολιτισμός στο ξεκίνημά του στηρίχθηκε στον ελληνικό πολιτισμό. Αυτόν είχε στόχο να ζωντανέψει σε όλα τα επίπεδα.
Με το "Φως του Απόλλωνα", εμείς θα ζωντανέψουμε ξανά αυτήν τη διαδρομή που ξεκινά από τα χειρόγραφα του Κυριακού της Ανκόνα και τους πίνακες του Βερονέζε και του Μποτιτσέλι με τη συνδρομή των μεγαλύτερων μουσείων του κόσμου. Από το Λούβρο έως τη National Gallery της Ουάσιγκτον και την Gemaelde Gallerie του Βερολίνου.
