ΔΙΚΤΥΟ

Η αποκάλυψη…

Γ.Δ.Κ.Σ.

Γιώργος Λεωτσάκος

Εγεννήθη ημίν όπερα! Πλήρης! Και ελκυστική! "Μαραθών - Σαλαμίς" του Παύλου Καρρέρ. Αργήσαμε να το πάρουμε είδηση - χρειάστηκε να περάσουν… 117 χρόνια από τη σύνθεσή της, χρειάστηκε να επιμείνουν κάποιοι άνθρωποι όπως ο μουσικολόγος και κριτικός μουσικής Γιώργος Λεωτσάκος, ο οποίος μόλις εξέδωσε, σε μια έκδοση εξαιρετική και πολύτιμη του Μουσείου Μπενάκη και του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστήμιου, τα Απομνημονεύματα και την εργογραφία του Ζακύνθιου Καρρέρ, ή όπως ο μαέστρος Βύρων Φιδετζής, που το μεράκι, το πάθος τους μπορεί στον τόπο μας και να το χαρακτηρίζαμε "εμμονή" και "ψώνιο" - αλλά χαλάλι. Στην Ελλάδα είμαστε. Μπορεί και το διάστημα του ενός και ενός τετάρτου του αιώνα να θεωρείται διάστημα φυσιολογικό για να αποφασιστεί το ανέβασμα μιας ντόπιας όπερας… Το έργο του Παύλου Καρρέρ παρουσιάστηκε από τη Λυρική Σκηνή και η κίνηση αυτή χρεώνεται πρώτη - πρώτη στο ενεργητικό της: μια όπερα μεστή, με ένα λιμπρέτο που μπορεί την εποχή του να εκφράζει αλλά είναι στέρεο και μια όπερα εξαιρετικά συγκροτημένη, χείμαρρος μελωδικός που θυμίζει χωρίς να απομιμείται πρώιμο Βέρντι.

…και το αεράκι του Ιονίου

Μοτίβα συναρπαστικά, επανερχόμενα με σοφία, ύφος ενιαίο… Τύφλα να 'χουν ο "Ναμπούκο" του Βέρντι και "Η πολιορκία της Κορίνθου" του Ροσίνι, τα θεματικά και υφολογικά ομόλογα έργα… Μια όπερα "επικού" ύφους αλλά στην οποία ο ιταλιάνικος "στόμφος" έχει γλυκάνει εδώ από την ήμερη θάλασσα και το αεράκι του Ιονίου, που τόσα τους χρωστάει η μουσική μας. "Μουδιασμένος" μπήκα, ενθουσιασμένος βγήκα. Από το πρώτο διάλειμμα ήδη. Ανεξάρτητα από την παράσταση, που, δεν θα το κρύψω, δεν με ενθουσίασε. Το έργο όμως! Αποκάλυψη! Και σας διαβεβαιώνω ότι όλο το κοινό στο τέλος έτσι ενθουσιασμένο ήταν. Η πατρίς ευγνωμονούσα τους ανθρώπους που δούλεψαν για να δει τα φώτα της σκηνής το έργο αυτό! "Η πατρίς ευγνωμονούσα", τρόπος του λέγειν δηλαδή… Διότι σιγά που η "πατρίς" θα ευγνωμονεί την όπερα… Αλλά τέλος πάντων.