Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Γνώμες-Σχόλια :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)

( αιχμες - ο νόμος του ισχυρού υπό αμφισβήτηση :: 15-03-2003) 

ΑΙΧΜΕΣ Ο νόμος του ισχυρού υπό αμφισβήτηση

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣ

Ανεξάρτητα της τελικής έκβασης των διαβουλεύσεων στα Ηνωμένα Έθνη, οι ΗΠΑ θα προχωρήσουν σε πόλεμο κατά του Ιράκ. Ο κ. Μπους θεωρεί ότι με το 1441 ψήφισμα έχει ήδη την απαραίτητη διεθνή νομική κάλυψη για την ανάληψη πολεμικής δράσης, ενώ έχει προ πολλού εξασφαλίσει τη στήριξη του Κογκρέσου και την «κατανόηση"» αν και όχι απαραίτητα την ένθερμη υποστήριξη, της αμερικανικής κοινής γνώμης.

Η πρόθεσή του δεν εκπλήσσει. Άλλωστε, δεν θα είναι η πρώτη φορά που μια μεγάλη χώρα αγνοεί τον ΟΗΕ και αναλαμβάνει ουσιαστικά μονομερή δράση. Έτσι ενεργούσαν πάντα οι «ισχυροί».

Στα εξήντα σχεδόν χρόνια ύπαρξής τους τα Ηνωμένα Έθνη δεν έχουν δώσει το «πράσινο φως» για πολεμικές επιχειρήσεις παρά μόνο σε δύο περιπτώσεις: στην Κορέα το 1950 (λόγω της αποχής της Ρωσίας από το Συμβούλιο Ασφαλείας), και στο Ιράκ το 1990.

Ο ισχυρός κάθε εποχής έθετε και τα όρια του «σωστού». Σήμερα είναι η Αμερική του Ιράκ και παλαιότερα του Βιετνάμ. Χθες, ήταν η Γαλλία της Ινδοκίνας και στη συνέχεια της Αλγερίας, ενώ τη δική της «σφραγίδα» έβαλε η Σοβιετική Ένωση του Αφγανιστάν. Οι σημερινοί «αντίπαλοι» στο Συμβούλιο Ασφαλείας δεν αναζήτησαν διεθνή εξουσιοδότηση για να εισβάλλουν σε άλλες χώρες κάθε φορά έκριναν ότι θίγονταν τα εθνικά τους συμφέροντα. Υπό αυτή την έννοια, οι παρατεταμένες διπλωματικές διαβουλεύσεις των τελευταίων έξι μηνών θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως μια ενθαρρυντική αχτίδα ελπίδας.

Η σύγκρουση ΗΠΑ - Γαλλίας με αφορμή το Ιράκ, παραπέμπει σαφώς στον κυνισμό που διέπει τη διεθνή πολιτική πρακτική, αλλά προσφέρει και χρήσιμα διδάγματα για την πρόοδο που έχει πετύχει η ανθρωπότητα τα τελευταία εξήντα χρόνια. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ό,τι η μόνη υπερδύναμη, υπό το βάρος των δικών της κανόνων συμπεριφοράς και την πίεση του Κογκρέσου της, αλλά και τις ενστάσεις φίλων και συμμάχων, αναγκάζεται να «μάχεται» επί μήνες στους κόλπους του ΟΗΕ και να καθυστερεί τα στρατιωτικά της σχέδια. Ό,τι και αν συμβεί, οι τελευταίοι έξι μήνες αποτελούν κατάκτηση των μεταπολεμικών δημοκρατικών κοινωνιών.