Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΓΝΩΜΗ Πώς φθάσαμε εδώ
Στο τέλος, όλα κρίθηκαν με βάση τον προσωπικό κώδικα ηθικής γεωπολιτικής του Τζορτζ Μπους και τον γοργό ρυθμό τής ανάπτυξης αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή του Περσικού. Τίποτε άλλο δεν μέτρησε ιδιαίτερα στον δρόμο προς την κήρυξη του δεύτερου αμερικανικού πολέμου στο Ιράκ.
Σίγουρα δεν μέτρησαν οι επιθεωρήσεις όπλων του ΟΗΕ και οι μήνες των συζητήσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αυτά δημιούργησαν την αναμενόμενη αμφιβολία και σύγχυση μέσα από την οποία άνοιξε δρόμο ο Μπους με πυραύλους που στόχευαν απευθείας τον Σαντάμ Χουσεΐν. Ο Μπους δεν ήταν διατεθειμένος να αφήσει τον Χανς Μπλιξ να λάβει αποφάσεις πολέμου-ή-ειρήνης για την Αμερική.
Τους ατελείωτους μήνες των συζητήσεων και των προετοιμασιών, καθώς η αμερικανική πολιτική έμοιαζε να κάνει ζιγκ-ζαγκ και τα εμπόδια που έθετε ο ΟΗΕ στην αλλαγή καθεστώτος πολλαπλασιάζονταν, ένα πράγμα ήταν πάντα σαφές: στο τέλος, ο Μπους θα έπρεπε να πάρει μια απόφαση βάσει ελλιπών και αντικρουόμενων πληροφοριών και διχασμένων συμβουλών από την ίδια του την κυβέρνηση. Αυτό έμοιαζε να τον ενοχλεί πολύ λιγότερο από ό,τι θα ενοχλούσε τους περισσότερους άλλους πολιτικούς που γνωρίζω.
«Τα πάντα θα κριθούν με βάση τον χαρακτήρα και τα ένστικτα του συγκεκριμένου προέδρου», μου είπε πριν από μήνες ένα αμερικανικό «γεράκι» που γνωρίζει πολύ καλά τον Μπους. «Προσωπικά, δεν ανησυχώ για το αποτέλεσμα».
