Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ελλάδα :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)

( γιατί υπερασπίζονται τη 17ν :: 17-03-2003) 

Αναλυτές, πανεπιστημιακοί, άνθρωποι της επιστήμης, προσπαθούν να την δικαιολογήσουν

Γιατί υπερασπίζονται τη 17Ν

ΑΛΕΞΙΑ Π. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

Η δίκη για την 17 Νοέμβρη ξεκίνησε, οι πρωταγωνιστές της δεν έχουν, πλέον, τη δύναμη που αντλούσαν από τις αιματοβαμμένες προκηρύξεις και τις σφαίρες των όπλων τους, αλλά τη δύναμη που έχει το εδώλιο του κατηγορουμένου.

Δειλή, αήθης, προσβλητική ήταν η στάση τους όταν κρατούσαν τα πιστόλια, όταν δολοφονούσαν και λήστευαν, όταν συκοφαντούσαν τα ανυπεράσπιστα θύματά τους με ύβρεις και λάσπη μέσω των προκηρύξεών τους. Τη δημοσιότητα επεδίωκαν, την προσοχή της κοινής γνώμης ζητούσαν, την αναπαραγωγή των απόψεών τους, χωρίς να μπαίνουν στη βάσανο του αντίλογου, ήθελαν. Αυθαίρετα και απόλυτα. Και την εξασφάλιζαν, σχεδόν απρόσκοπτα, με την «πετυχημένη» συνταγή του αίματος.

Το ίδιο δειλή, αήθης και προσβλητική είναι η συμπεριφορά τους και σήμερα, την ώρα που βρίσκονται στην κρίση της Δικαιοσύνης. Μια στάση που δείχνει ότι απέχουν πολύ από το να αποκτήσουν συναίσθηση των πράξεών τους και συνείδηση των επιλογών τους.

Δεν προκαλεί εντύπωση αυτό. Ίσως θα έπρεπε να ήταν και αναμενόμενο, δεδομένης της πορείας των ανθρώπων που συγκρότησαν και συμμετείχαν σε όλες τις φάσεις της 17 Νοέμβρη.

Εντύπωση, όμως, προκαλεί η στάση όλων εκείνων που ακόμη μπορούν και αρθρώνουν επιχειρήματα και ισχυρισμούς, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν το φαινόμενο αυτό. Ακόμη και τώρα διακρίνουν στη συμπεριφορά αυτή, στις επιλογές, στη νοοτροπία, στις πράξεις της 17 Νοέμβρη, στοιχεία πολιτικής. Τα οποία νιώθουν ότι οφείλουν να τα υπερασπιστούν.

Αναλυτές, πανεπιστημιακοί, άνθρωποι της επιστήμης, νιώθουν την ανάγκη να ταυτιστούν με τις αδράνειες του παρελθόντος, με τις οριοθετήσεις και τις πλασματικές διακρίσεις που προώθησε το τρομοκρατικό φαινόμενο. Δημοσιογράφοι, που κάποτε μήνυσαν την ίδια την εφημερίδα τους για την εμπλοκή του ονόματός τους, τώρα αναδεικνύονται σε υπερασπιστές των δολοφόνων. Αναδεικνύουν μια συμπλεγματική στάση, κολλημένοι στο παρελθόν, ανίκανοι να παρακολουθήσουν τις κοινωνικές εξελίξεις και την εποχή μας, αποφάσισαν να την εκδικηθούν.

Και να δώσουν την μάχη της υπεράσπισης του ακατανόητου, του παράλογου, του άδικου.

Η δίκη φέρει το βάρος των «γιατί». Επιβάλλεται να δώσει απαντήσεις. Υπάρχουν δεκάδες ερωτήματα. Γιατί αυτά τα πρόσωπα, ποιοι τα αποφάσισαν, ποιοι τα επέλεξαν, ποιοι τους εκτέλεσαν. Και οι απαντήσεις είναι αναγκαιότερες από ποτέ. Γιατί θα βοηθήσουν οι συνειδήσεις να ηρεμήσουν, οι φορτίσεις να αμβλυνθούν, τα βάρη να ελαφρύνουν.

Όσο περίεργο και αν ακούγεται όμως, αυτή η διαδικασία είναι ευκολότερα αντιμετωπίσιμη από το βάρος που κουβαλάει η κοινωνία. Από το βάρος ενός άλλου «γιατί». Γιατί ως πολίτες, ως κοινωνία, ανεχθήκαμε, συμβιβαστήκαμε και αποδεχθήκαμε πράγματα και τραύματα, που στο επίπεδο της κοινωνίας είχαν ξεπεραστεί, να αναπαράγονται στην πολιτική με φοβικό τρόπο και να εμφανίζονται ως νομιμοποιητική οδός για την εγκληματική δράση της 17 Νοέμβρη, του ΕΛΑ, του κάθε συμπλεγματικού, που στο απροσδιόριστο όνομα μιας δήθεν επανάστασης, δολοφονούσε, έκαιγε, κατέστρεφε.

Ένα «γιατί» που δεν είναι μονοσήμαντο. Στο οποίο έχουν ευθύνη όλοι. Στο οποίο πρέπει να απαντήσουν όλοι, μέσα από διάλογο που πρέπει να γίνει στην κοινωνία με όρους του μέλλοντος και όχι με τα συμπλέγματα του παρελθόντος. Διότι η απάντηση σ' αυτό το «γιατί» δεν αφορά τους εμπλεκόμενους, δεν αφορά αυτούς που έζησαν και δημιούργησαν τις καταστάσεις αυτές.

Αφορά τα παιδιά του σήμερα, τα παιδιά του αύριο, τα παιδιά μας. Χρέος αυτών που ανέχθηκαν, συμβιβάστηκαν, αποδέχθηκαν, είναι να απαντήσουν, για να μη δηλητηριάσουν και να μη διχάσουν το μέλλον της κοινωνίας, με αυτό το ανόητο «γιατί».