Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ελλάδα :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)

( τι ήταν η 17ν; (3) :: 13-03-2003) 

Αρθρώσεις και… εξαρθρώσεις

Τι ήταν η 17Ν; (3)

ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Διατύπωσα την άποψη ότι η 17Ν υπήρξε μία αριστερή οργάνωση ένοπλης προπαγάνδας, οι απόψεις της οποίας ήταν παρεμφερείς ή και ταυτόσημες με τις αντιλήψεις που κυριαρχούσαν στην Αριστερά της δεκαετίας του '70. Επίσης, αυτές οι απόψεις συναντιούνταν με πεποιθήσεις, βιώματα και ιδεολογήματα εξαιρετικά διαδεδομένα στην ελληνική κοινωνία της μεταπολίτευσης.

Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον να εξετασθούν τα ερείσματα (οι κοινωνικοί, πολιτικοί και πολιτισμικοί παράγοντες) που επέτρεψαν να αναπτυχθούν ­ και, εν μέρει, να νομιμοποιηθούν ­ τόσο η υποκατάσταση όσο και ο μιλιταρισμός που χαρακτήρισαν τη δράση της 17Ν, όπως και κάθε οργάνωσης ατομικής τρομοκρατίας. Ασφαλώς, η 17Ν, ήδη από το 1975, αντιμετωπίστηκε εχθρικά από το σύνολο σχεδόν των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, είτε ως προϊόν ξένων κέντρων και μυστικών υπηρεσιών (η ελληνική δαιμονολογία πανταχού παρούσα!) είτε ως αναποτελεσματική, αδιέξοδη και καταστροφική.

Ωστόσο, ούτε η υποκατάσταση (η ερήμην της κοινωνίας και του κινήματος ανάληψη ρόλων σωτήρα και τιμωρού) ούτε ο μιλιταρισμός (η άσκηση πολιτικής ή, έστω, η προπαγάνδα ιδεών μέσω αμιγώς στρατιωτικών, και μάλιστα αιματηρών, μέσων) ήταν άσχετα με τα πολιτικά βιώματα και τις πολιτισμικές παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και το ιδεολογικό πρόταγμα και τις πολιτικές πρακτικές της Αριστεράς. Αναφέρω ενδεικτικά: Οι μνήμες του Εμφυλίου, της περιόδου «λευκής τρομοκρατίας» που ακολούθησε και της ανοιχτής καταστολής των χρόνων της χούντας διαμόρφωναν ευνοϊκές συνθήκες αποδοχής ενεργειών τιμωρητικού χαρακτήρα («Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει», φώναζαν χιλιάδες διαδηλωτές στην κηδεία του Παναγούλη τον Μάιο του 1976). Η ανυποληψία της αστυνομίας, λόγω του «εθνοσωτήριου» ρόλου της μέχρι το 1974, δεν αναιρείται στη μεταπολίτευση, αλλά, αντίθετα, μετασχηματίζεται σε ανοιχτή εχθρότητα τα χρόνια μετά την πτώση της χούντας, όταν η «δημοκρατική» αστυνομία του κ. Καραθανάση και τα νεοσύστατα ΜΑΤ καταστέλλουν μαζικές κινητοποιήσεις, με αποτέλεσμα ένοπλες ενέργειες εναντίον της προφανώς να μην προκαλούν κοινωνική αγανάκτηση. Και όλα αυτά σε μία κοινωνία και με μία Αριστερά ελάχιστα εκπαιδευμένες στη μαζική συμμετοχή και στον δημοκρατικό διάλογο, με κυρίαρχα τον μεσσιανικό τρόπο άσκησης πολιτικής, τις εσχατολογικού χαρακτήρα πολιτικές διακηρύξεις και ιδεολογικές προβολές, την παντοκρατορία του ιδεολογήματος «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Στ' αλήθεια, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι όλα αυτά είναι άσχετα με τη δημιουργία της 17Ν;