ΑΙΧΜΕΣ Ο "πόλεμος" στο Συμβούλιο Ασφαλείας

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣ

Ο Κόλιν Πάουελ προσβλέπει περισσότερο από κάθε άλλο μέλος της κυβέρνησης Μπους στη στήριξη των Ηνωμένων Εθνών, καθώς δέχεται κριτική από νεοσυντηρητικούς υποστηρικτές τής μονομερούς επέμβασης για το γεγονός ότι αυτός πίεσε τον πρόεδρο Μπους να κινηθεί μέσω των Ηνωμένων Εθνών. Οι επικριτές του τον κατηγορούν ότι έχει σήμερα "εγκλωβίσει" την αμερικανική εξωτερική πολιτική στην αναζήτηση της ψήφου "ασήμαντων" αφρικανικών κρατών - παραβλέποντας, προφανώς, τις αντιδράσεις Γαλλίας, Ρωσίας, Κίνας και Γερμανίας - ενώ έχει καθυστερήσει υπερβολικά τα σχέδια των στρατιωτικών.

Ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας επιμένει, θεωρώντας ότι εάν εξασφαλίσει την υποστήριξη 9 μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας θα ενισχύσει τη θέση της Ουάσιγκτον, αφού θα της επιτρέψει να επικαλεστεί διεθνή αποδοχή (;) και νομιμοποίηση, ακόμη και αν το Παρίσι επιμείνει να θέσει βέτο, το οποίο οι ΗΠΑ θα αποδώσουν σε "μεγαλομανία" και οικονομικά συμφέροντα.

Ενδεικτική του "πολέμου" που εξελίσσεται εντός του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι η πρόθεση του Ζακ Σιράκ να εμφανιστεί ο ίδιος ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας για να "αντισταθεί" με την ψήφο του στην "αμερικανική ηγεμονία", όπως και η περιοδεία του Ντομινίκ ντε Βιλπέν στις τρεις αφρικανικές χώρες - μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, όχι για να τους ζητήσει - ως είθισται - να υποστηρίξουν ψήφισμα που έχει καταθέσει η Γαλλία, αλλά για να τις ενθαρρύνει να καταψηφίσουν πρόταση άλλων χωρών.

Όποια και αν είναι η έκβαση της ψηφοφορίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ο πρόεδρος Μπους θα προχωρήσει σε πόλεμο "με ή χωρίς" τον ΟΗΕ, έχοντας την υποστήριξη του 60% της αμερικανικής κοινής γνώμης, ένα ποσοστό αποδοχής που οφείλεται κυρίως στην τραυματική εμπειρία της 11ης Σεπτεμβρίου και τη διασύνδεση από τον κ. Μπους τής διεθνούς τρομοκρατίας με τον Σαντάμ Χουσεΐν.

Η εξέλιξη της στρατιωτικής επιχείρησης και ο χειρισμός της "επόμενης μέρας" από τις ΗΠΑ θα κρίνουν το πολιτικό μέλλον του κ. Μπους και το νεοσυντηρητικό όραμα για μια "διαφορετική" Μέση Ανατολή και μια παγκόσμια "νέα τάξη πραγμάτων". Την ίδια ώρα, η ενότητα ή η διαίρεση του Συμβουλίου Ασφαλείας θα επηρεάσει τον μελλοντικό ρόλο του ΟΗΕ ως αποτελεσματικού εκφραστή τής διεθνούς νομιμότητας και τη δυνατότητά του να αντιμετωπίσει άλλες διεθνείς κρίσεις.