ΑΙΧΜΕΣ Επικοινωνιακά τα εγκλήματα

ΘΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Το δίλημμα είναι απλό και απλοϊκά διατυπωμένο:

Τα εγκλήματα της 17Ν είναι πολιτικά ή (μόνο) ποινικά;

Αλλά μια τέτοια τοποθέτηση του ερωτήματος είναι λάθος και συσκοτίζει την πραγματική τους φύση.

Το ερώτημα έπρεπε να διατυπωθεί αλλιώς. Για παράδειγμα:

- Ποια είναι η φύση των εγκλημάτων της 17Ν;

Έτσι μπορούμε να βρούμε και άλλους χαρακτηρισμούς αυτών των εγκλημάτων. Ο πιο σωστός χαρακτηρισμός τους για μένα θα ήταν να ορισθούν ως: Επικοινωνιακά εγκλήματα.

Οι φόνοι, οι ρουκέτες, οι βόμβες είχαν έναν και μόνο σκοπό: Να δημοσιευτούν οι απόψεις της 17Ν.

Χωρίς τους φόνους, τις βόμβες, τις ρουκέτες, τους εμπρησμούς, τα φληναφήματα και τα παραληρήματα της 17Ν, δεν θα τα συζητούσαν ούτε οι φίλοι ούτε οι οπαδοί τους. Πρόκειται για πρωτόγονο αγροτικό μαρξισμό - λενινισμό.

Με το αίμα όμως, τον φόνο, τη ρουκέτα, τον εμπρησμό, την έκρηξη, τα φληναφήματα αποκτούσαν υπόσταση τρομακτική. Γινόταν πρώτη είδηση, έμπαιναν στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων και στο πρώτο Δελτίο Ειδήσεων.

Εξάλλου, η 17Ν και τα μέλη της ποτέ δεν ισχυρίστηκαν ότι θα έριχναν το καθεστώς, θα γκρέμιζαν τον ιμπεριαλισμό και θα τελείωναν με τον καπιταλισμό, με τους φόνους του Αξαρλιάν, του Μάτη, του Αθανασιάδη ή του Βρανόπουλου - αφού τη θέση των τελευταίων σύντομα θα καταλάμβαναν νέοι τραπεζίτες ή καπιταλιστές.

Αλλά πόσο πολιτική μπορεί να είναι μία άποψη που χρειάζεται φόνο, αίμα, εμπρησμό, ρουκέτα, βόμβα για να προσεχθεί;

Τα εγκλήματα, λοιπόν, έγιναν για τις ανάγκες της επικοινωνίας και για λόγους δημοσιότητας.

Και εκ των υστέρων υποστηρίζεται ότι είναι πολιτικά εγκλήματα.

Αλλά με αυτόν τον τρόπο και τα εγκλήματα της νύχτας, των συμμοριών και των νονών, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πολιτικά εγκλήματα, αν συνοδεύονταν από μια προκήρυξη ή αν το υποστήριζαν οι ίδιοι οι εγκληματίες.

Εγκλήματα λοιπόν επικοινωνιακά και δημοσιότητας ήταν τα εγκλήματα της 17Ν.

Εγκλήματα για χάρη της δημοσιότητας ρηχών και ασήμαντων απόψεων.