Εφημερίδα "Τα Νέα"
Διαστάσεις Ανδρικές ορμόνες εν αφθονία
Αν δεν υπάρξουν εκπλήξεις, σε τρεις εβδομάδες οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι "Πρόθυμοι" θα ξεκινήσουν έναν πόλεμο κατά του Ιράκ χωρίς τον ΟΗΕ. Οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές.
"Αυτό είναι για την αποτροπή. Κι εκείνο για την πρόληψη" (από τον Νιου Γιόρκερ)
Πριν από μερικές εβδομάδες, η στήλη εξέφραζε τον ενθουσιασμό της για το γαλλογερμανικό σχέδιο που είχε διαρρεύσει στο περιοδικό Σπήγκελ. Το σχέδιο εκείνο προέβλεπε την αποστολή χιλιάδων ενόπλων κυανοκράνων στο Ιράκ, ισοδυναμούσε δηλαδή με τη μετατροπή του σε προτεκτοράτο του ΟΗΕ. Ανάλογη πρόταση έχουν καταθέσει και οι Ιταλοί ριζοσπάστες. Αλλά το σχέδιο αυτό, που θα αποτελούσε (ανεξάρτητα από την τύχη που θα είχε) μια ουσιαστική παρέμβαση της Ευρώπης, αποσύρθηκε πριν ακόμη συζητηθεί. Οι λόγοι είναι άγνωστοι. Το βέβαιο είναι ότι χάθηκε μια ευκαιρία που θα μπορούσε να ενώσει τη διεθνή κοινότητα. Οι Γερμανοί άφησαν την πρωτοβουλία στους Γάλλους. Το πρόβλημα έπαψε να είναι το Ιράκ και μετατράπηκε σε έναν (άνισο) αγώνα ισχύος μεταξύ Μπους και Σιράκ. Η Ευρώπη διασπάστηκε, ο ΟΗΕ κινδυνεύει να περιθωριοποιηθεί, ο Μπλαιρ παραπαίει. Ποιοι είναι οι κερδισμένοι; Τα γεράκια και ο Σαντάμ.
Βασικός υπεύθυνος του σημερινού επικίνδυνου αδιεξόδου είναι χωρίς αμφιβολία ο πρόεδρος Μπους. Με την αδιαλλαξία του, την υποκριτική εξωτερική του πολιτική και την περιφρόνησή του προς τους διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς, κόβει όλες τις γέφυρες, αποκλείει κάθε διάλογο και τροφοδοτεί τον αντιαμερικανισμό, με τη μορφή τόσο της τρομοκρατίας όσο και των πρωτοφανών διαδηλώσεων σε όλο τον κόσμο (τον "αντιαμερικανισμό light", κατά την έκφραση του διευθυντή του Foreign Policy Μόζες Ναΐμ). Το όραμα ορισμένων συμβούλων του για τον βίαιο εκδημοκρατισμό ολόκληρης της Μέσης Ανατολής είναι αφελές και επικίνδυνο.
Η στάση της Γαλλίας δεν ήταν όμως η καλύτερη απάντηση σε αυτή την πολιτική. Ο πρόεδρος Σιράκ ενδιαφέρεται περισσότερο για το στίγμα που θα αφήσει στην Ιστορία παρά για την επίλυση του προβλήματος του Ιράκ. Το "μνημόνιο" που κατατέθηκε χθες στο Συμβούλιο Ασφαλείας, πολύ πίσω από το γαλλογερμανικό σχέδιο-φάντασμα, αποτελεί μάλλον μια αμυντική κίνηση παρά μια ρεαλιστική πρωτοβουλία. Και ανοίγει τον δρόμο για μονομερή ανάληψη δράσης από την υπερδύναμη.
"Ας σταματήσουμε αυτό το διπλωματικό μπρα-ντε-φερ, αυτή την υπερβολική έκκριση ανδρικών ορμονών", λέει ο Μπερνάρ Κουσνέρ στη Χέραλντ Τρίμπιουν. Ο πρώην υπουργός Υγείας της Γαλλίας δεν θέλει τον πόλεμο (κι ας ισχυρίζεται η εφημερίδα το αντίθετο στον προβοκατόρικο πρωτοσέλιδο τίτλο της). Απεχθάνεται τον Μπους, τον "πλέον αναξιόπιστο εκπρόσωπο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο", αλλά θεωρεί βλακώδη την άκριτη στάση της Γαλλίας. Και εκφράζει την πεποίθηση ότι η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αρκετά κοινά σημεία ώστε, μέσα από τα Ηνωμένα Έθνη και με τη βοήθεια της στρατιωτικής ισχύος, να εκδιώξουν "έναν από τους μεγαλύτερους δολοφόνους του 20ού αιώνα", τον Σαντάμ Χουσεΐν, και να λυτρώσουν τον λαό του.
