Έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έλυσε (σχεδόν) το Κυπριακό, αλλά τον καταψήφισαν

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ Η ήττα του Κληρίδη στέλνει μήνυμα στην Ελλάδα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ

Πέρασαν ξώφαλτσα από μας οι εκλογές στην Κύπρο, αλλά δεν θα έπρεπε. Λίγο περισσότερη προσοχή δεν θα έβλαπτε. Εμείς το αντιμετωπίσαμε ως εξής: έγιναν εκλογές, κέρδισε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και έχασε ο Γλαύκος Κληρίδης. Αυτό. Τίποτε άλλο. Κι όμως. Όσοι ασχολούνται με την πολιτική, και περισσότερο από όλους ο Πρωθυπουργός, οι υπουργοί του και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει ίσως να σκύψουν πάνω από τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών. Όχι για να αναζητήσουν ευθύνες για το πώς, ενώ όλοι έβλεπαν ότι ο συνασπισμός που στήριζε τον Τ. Παπαδόπουλο θα κέρδιζε τις εκλογές, η Αθήνα πίστευε ώς την (προ)τελευταία στιγμή ότι νικητής θα ήταν ο Κληρίδης. Αλλά για να εντοπίσουν το μεγάλο πολιτικό μήνυμα που προκύπτει από τις εκλογές αυτές.

Πες μας για τη λακκούβα…

Ποιο μήνυμα; Το εξής: ότι ο Έλληνας δεν καταλαβαίνει τίποτε. Μόνο τι έχει στην τσέπη του, και τι μπορεί να κάνει με αυτά που έχει. Ο Κληρίδης έχασε, παρά το γεγονός ότι ήταν ο πρόεδρος που έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οδήγησε το Κυπριακό μια ανάσα πριν από τη λύση και κατηύθυνε το νησί στο οικονομικό θαύμα της τελευταίας δεκαετίας. Τι ζήτησε; Να εκλεγεί πρόεδρος για μερικούς μήνες, ώστε να ολοκληρωθεί η λύση του Κυπριακού. Έτσι, για την υστεροφημία του. Με τι τον αντάμειψαν οι Κύπριοι για όλα αυτά; Με μια ασύλληπτη ήττα. Έγινε τώρα αντιληπτό για ποιον χτυπάει η καμπάνα; Ακριβώς. Για τον Κώστα Σημίτη. Τι να του πουν του Ελληνάρα οι θρίαμβοι στο εξωτερικό; Τι να του πουν οι επευφημίες στο Ευρωκοινοβούλιο; Αυτός με βάση την ακρίβεια θα (σε) κρίνει. Αν του έκλεισες τη λακκούβα έξω από το σπίτι. Αν εξαφάνισες τις ουρές στο ΙΚΑ, αν μείωσες την ανεργία, αν βελτίωσες το κυκλοφοριακό….

Καθημερινότητα σαν εφιάλτης

Ήτοι, θα κρίνει με βάση αυτή τη ρημάδα την καθημερινότητα, την οποία όλο την ξορκίζουν, αλλά εκείνη δεν λέει να πάει στον αγύριστο. Δηλώνει παρούσα σαν το χειρότερο εφιάλτη. Το ωραίο είναι ότι πολλοί υπουργοί, όταν μιλάς μαζί τους, σου λένε με τη μεγαλύτερη ευκολία ότι "το πρόβλημα λύνεται όπου νά 'ναι" ή ότι "η κατάσταση αντιμετωπίζεται άμεσα" ή ακόμη ότι "το θέμα έχει πάρει τον δρόμο του". Αμ έλα που ούτε το πρόβλημα λύνεται ούτε αντιμετωπίζεται ούτε έχει πάρει τον δρόμο του. Εκεί που ήταν είναι, και ο πολίτης που είναι εθισμένος να το βρίσκει συνέχεια μπροστά του, ακόμη κι αν επιχειρηθεί κάτι να το βελτιώσει, εκείνος είναι ο τελευταίος που θα το καταλάβει. Και να του το πουν (να του το υποδείξουν) δεν θα το πιστεύει. Γιατί αυτό κατάφερε η κυβέρνηση: να βυθίζεται καθημερινά στην ανυποληψία…

Ο τετραγωνισμός του κύκλου

Στις Βρυξέλλες, πάντως, για να πούμε και του στραβού το δίκιο (συγγνώμη για την έκφραση), ο πρόεδρος Κώστας τα κατάφερε μια χαρά. Περπάτησε για πολύ σε τεντωμένο σκοινί, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, φοβήθηκε αρκετές φορές ότι όλα θα γύριζαν στο κεφάλι του, αλλά στο τέλος "τετραγώνισε τον κύκλο" που έγραψαν και οι Ιταλοί. Και μην ακούτε τι λένε (οι άλλοι), τα κατάφερε μια χαρά. Συγκέρασε απόψεις, άμβλυνε αντιθέσεις, αναζήτησε και βρήκε επαφές και, στο τέλος, πέτυχε να εκδοθεί μια απόφαση που έδωσε ανάσες στην ειρήνη. Ε, εντάξει, όχι μόνο στην ειρήνη, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ. Που πολύ το είχε πάρει από κάτω η τελευταία περίοδος…

Σσσσ, θα το μάθει ο Μπους…

Στη Νέα Δημοκρατία, πάλι, καθόλου δεν τους άρεσε αυτή η εξέλιξη. Μάσησαν κάτι περί "θετικής" εξέλιξης, και ύστερα τίποτε. Σιωπή. Προφανώς για να βγουν στα κεραμίδια, όταν γίνει ο πόλεμος, και να μιλήσουν για το ότι του την έφεραν του Σημίτη οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι. Μιλάμε για πολιτική υψηλών διανοητικών επιπέδων. Πολιτική που δύσκολα μπορεί να την συλλάβει κοινός νους. Αλλά και πόσο προσεκτικοί στο θέμα του πολέμου, ε; Λέξη να μην ακουστεί κατά του Μπους και της (εδώ) πρεσβείας. Ανάσα. Διότι (σκέφτονται), έτσι και πούμε κάτι κατά του πολέμου, ενδέχεται να το μάθει ο πρόεδρος Μπους και να έχουμε τίποτε κατεβασμένα μούτρα τώρα που πάμε για την εξουσία! Τόση και τέτοια υστεροβουλία…

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Χάσαμε την Ντόρα, στοπ…

Και δεν κάνω κανέναν καλό στη Ρηγίλλης, έτσι; Διότι αν ο Καραμανλής (μπορεί να πει κανείς ότι) κάνει επιεικώς την πάπια για τον πόλεμο, διερωτώμαι τι ακριβώς κάνει, με την έννοια τού πώς συμπεριφέρεται, η Ντόρα. Εξαφανισμένη από παντού. Μα από παντού. Την έψαχναν στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο του περασμένου Σαββάτου στο Σύνταγμα, αλλά δεν ήταν πουθενά. Δεν έπρεπε η δήμαρχος των Αθηνών να είναι εκεί; Μαζί με τους φιλειρηνιστές πολίτες της πόλης της; Φυσικά έπρεπε. Ερώτημα θέλει; Αλλά δεν ήταν. Προφανώς για να μην το μάθει ο Μπους και δυσαρεστηθεί, διότι στις εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες στη Ν.Δ. παίζουν ρόλο ακόμη κι αυτά. Το ποιος είναι περισσότερο φιλοαμερικανός από τον άλλον…