ΑΙΧΜΕΣ Κλονίζονται οι βεβαιότητες…

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΥΔΗΣ

Μέχρι την αιρετική δεκαετία του 1960 η επίσημη εικόνα για την εγκληματικότητα, όπως αποτυπωνόταν στις εγκληματολογικές στατιστικές, αποτελούσε διεθνώς μία από τις βασικές "εγκληματολογικές βεβαιότητες". Τότε, μία σειρά ερευνών ανέδειξε ένα νέο επιστημολογικό μέγεθος, την εγκληματικότητα που δεν καταγράφεται (άρα, ούτε τιμωρείται ποτέ), τη λεγόμενη "αφανή εγκληματικότητα", η μεγάλη έκταση της οποίας μετέβαλε την εικόνα για την κοινωνική πραγματικότητα του εγκλήματος. Οι βεβαιότητες κλονίστηκαν, το προφίλ των εγκληματιών και των θυμάτων διαφοροποιήθηκε, η επιλεκτικότητα του ποινικού συστήματος καταστολής τέθηκε επί τάπητος. Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό και οι έρευνες στα θύματα εγκλημάτων αποτελούν διεθνώς βασική προτεραιότητα για τον ορθό σχεδιασμό της αντεγκληματικής πολιτικής. Όταν, επί παραδείγματι, στην Ελλάδα καταγγέλλεται μόνον το 10% των σεξουαλικών εγκλημάτων που διαπράττονται, είναι σαφές ότι απαιτείται άλλου είδους έρευνα - πέραν των επίσημων στατιστικών - για να προσδιορισθούν οι οντολογικές παράμετροι αυτής της κατηγορίας εγκλημάτων και η αντιμετώπισή τους. Είναι παρήγορο ότι, έστω καθυστερημένα, έγινε αντιληπτό και στη χώρα μας.