Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Γνώμες-Σχόλια :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)

( αιχμες - βιετνάμ χωρίς βιετκόνγκ :: 18-02-2003) 

ΑΙΧΜΕΣ Βιετνάμ χωρίς Βιετκόνγκ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ

Το διήμερο 14-15 Φεβρουαρίου 2003 έχει όλες τις προϋποθέσεις να καταγραφεί ως ιστορικό γεγονός. Η πρώτη "συνελευσιακού" τύπου συνεδρίαση στην ιστορία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με τα χειροκροτήματα και την κλάκα των υπουργών Εξωτερικών και των διπλωματών όλου του Κόσμου, με την αντίσταση της Γαλλίας, της Ρωσίας, της Κίνας, της Γερμανίας στην υπερδύναμη των ΗΠΑ, με τις θαρραλέες εκθέσεις των Μπλιξ και Ελ Μπαραντέι, έδωσε την πλέον ισχυρή σε επικοινωνιακό - συμβολικό επίπεδο εικόνα της παγκόσμιας πολιτικής ως ανοιχτής αλλά και οικείας διαδικασίας. Για μια ημέρα ο ΟΗΕ λειτούργησε σαν παγκόσμιο Κοινοβούλιο, στο οποίο ο επιχειρηματολογημένος πολιτικός λόγος, μέγιστη κατάκτηση και ουσία της δημοκρατίας, υπερίσχυσε έστω προσωρινά της χωρίς πειθώ ισχύος.

Την επομένη ήρθαν οι πολίτες του Κόσμου να νομιμοποιήσουν το "κοινοβούλιο" και την αντίσταση στο "αναπόφευκτο" του πολέμου. Από το Σίδνεϊ στο Λονδίνο, από τη Μαδρίτη στη Νέα Υόρκη. Προληπτική αλληλεγγύη ενάντια στον προληπτικό πόλεμο. Μια τεράστια παγκόσμια κινητοποίηση που είχε να δει ο κόσμος από τη δεκαετία του '60, από την εποχή του Βιετνάμ. Δεν υπάρχουν βεβαίως οι Βιετκόνγκ. Εκείνα τα μικρά κίτρινα ανθρωπάκια, με τα περίεργα καπέλα και τα γυμνά σχεδόν πόδια, που ενσάρκωσαν στην πολιτική φαντασία της μεταπολεμικής γενεάς το δίκαιο και τη δυνατότητα ενός άλλου Κόσμου - άσχετα πώς τον φανταζόταν ο καθένας. Ο δικτάτορας της Βαγδάτης εκπροσωπεί σήμερα ακριβώς το αντίθετο. Από πού λοιπόν αντλούν το κίνητρο για κινητοποίηση οι πολίτες των πατρίδων και του Κόσμου που διαδήλωσαν το Σάββατο; Πρωτίστως από το ίδιο αίσθημα δικαίου, από την ίδια εσωτερική ηθική επιταγή αντίστασης στην αδικία. Από τις ίδιες τις ηθικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις του δημοκρατικού πολιτικού πολιτισμού που έχουμε κατακτήσει. Μόνο; Όχι. Συνήργησε και το αίσθημα της αποτελεσματικότητας της δράσης. Γνωστή η διαλεκτική. Οι πλατείες του Κόσμου συνδυάστηκαν με τους θεσμούς, τα κράτη, τις κυβερνήσεις, τα κόμματα που είπαν "όχι στον πόλεμο".

Μετά το ιστορικό διήμερο ο Κόσμος έγινε πιο οικείος.