ΓΝΩΜΗ Οι πολιτικοί έμειναν πίσω

Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες, οι αναλυτές κουνούσαν το κεφάλι τους μπροστά στη σχεδόν ανύπαρκτη αντίσταση στον πόλεμο. Πόσο άλλαξαν τα πράγματα. Εδώ και τριάντα χρόνια, αυτές οι παλιομοδίτικες πορείες και διαδηλώσεις, με τους παλιομοδίτες ομιλητές και τα παλιομοδίτικα πανό, έμοιαζαν κάτι ξεπερασμένο. Κάτι που είχε γίνει χιλιάδες φορές και που είχε αγνοηθεί άλλες τόσες. Και ας μη γελιόμαστε, αυτές οι εκδηλώσεις δεν πρόκειται να αλλάξουν τις διεθνείς ισορροπίες. Προφανώς, ο πόλεμος είναι μάλλον αναπόφευκτος. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι οι διαδηλώσεις είναι χωρίς νόημα. Έχουν αρχίσει και πιο μαχητικές εκδηλώσεις, που θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο όταν θ' αρχίσει ο πόλεμος. Ήδη, περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι στη Βρετανία (μεταξύ των οποίων και εγώ) έχουν υπογράψει μια έκκληση σε πολιτική ανυπακοή, όπως τον αποκλεισμό δρόμων, όταν θα αρχίσει ο πόλεμος. Όμως, προς το παρόν, η παρουσία του κόσμου που διαδηλώνει δίνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: ότι οι πολιτικοί δεν συμβαδίζουν με τον λαό. Δεν λέω ότι οι διαδηλώσεις θα αλλάξουν από μόνες τους κάτι. Λέω όμως ότι, μολονότι η πορεία προς τον πόλεμο μοιάζει αναπόδραστη, αυτή η διαμαρτυρία δεν είναι χωρίς νόημα. Ό,τι και αν συμβεί στον ΟΗΕ, οι συζητήσεις υπέρ και κατά του πολέμου θα συνεχιστούν λίγο ακόμη.

Οι διαδηλώσεις θα υπενθυμίσουν τουλάχιστον σε μερικούς πολεμοκάπηλους πολιτικούς ότι η λαϊκή βάση τους γλιστράει κάτω από τα πόδια τους. Και θα ενθαρρύνουν κάπως εκείνους τους πολιτικούς που υποστηρίζουν ότι πρέπει να δοθεί μια τελευταία ευκαιρία στη διπλωματική λύση. Αυτή η γενιά των Ευρωπαίων και των Αμερικανών, που μεγάλωσε λίγο - πολύ ειρηνικά, νιώθει έντονη αποστροφή για τον πόλεμο. Προτιμούν τη διπλωματία, όσο και αν είναι αυτή βρώμικη. Την αποτροπή, όσο και αν είναι αυτή παρατεταμένη. Τις διαπραγματεύσεις από τους πυραύλους και την εισβολή. Έτσι, υποστηρίζουν τη λύση του ΟΗΕ, επειδή, όσο και αν είναι ελαττωματικός ένας οργανισμός, είναι η μοναδική εναλλακτική λύση στην παγκόσμια αστάθεια.