ΓΝΩΜΗ Είναι ο λαός ανόητος;

"Αδυνατώ να σπάσω τον γενετικό κώδικα του Ισραηλινού ψηφοφόρου", δήλωσε την περασμένη Κυριακή ο Άμραμ Μίτζνα. "Βλέπω στην τηλεόραση μια γυναίκα που δεν έχει να φάει, που δεν έχει δουλειά, και λέει πως θα ψηφίσει Σαρόν". Με άλλα λόγια, φταίει ο λαός. Στο τέλος - τέλος, γιατί ψηφίζει "αυτούς που τον πατάνε";

Πράγματι, το γιατί οι κατώτερες τάξεις τείνουν να ψηφίζουν Δεξιά είναι ένα πανάρχαιο ερώτημα. Κάθε εισαγωγή στην πολιτική κοινωνιολογία προσφέρει δύο βασικές απαντήσεις. Η πρώτη είναι πως οι κατώτερες τάξεις ψηφίζουν συνήθως εκείνους στους οποίους θέλουν να μοιάσουν. Οι άνθρωποι θέλουν να είναι κοντά στον πλούτο και τα τελευταία είκοσι χρόνια το Λικούντ είναι το "κόμμα του πλούτου". Η έτερη εξήγηση βρίσκεται κοντά στην ισραηλινή πραγματικότητα: οι κατώτερες τάξεις αντλούν από το μίσος του ξένου και του διαφορετικού μια αίσθηση αποζημίωσης για τη δική τους κατάσταση. Μέσα στην πραγματικότητα της ένδειας είναι βολικό να νιώθεις ανώτερος κάποιου άλλου και είναι εύκολο να παρασυρθείς στον εθνικισμό, ο οποίος επανορθώνει, προφανώς, για την καθημερινή αίσθηση ανημποριάς. Αυτός είναι ο λόγος που οι κατώτερες τάξεις υποστήριξαν την αποικιοκρατία στις δυτικές χώρες, την άνοδο της Δεξιάς στην Ευρώπη τις δεκαετίες του 1920 και του 1930.

Σύμφωνα με αυτόν τον ισραηλινό γενετικό κώδικα, ο έλεγχος επί των Παλαιστινίων αντισταθμίζει την αίσθηση της έλλειψης προσωπικού ελέγχου, αποτελεί μία κάρτα μέλους για το εθνικό σύνολο. Η απάντηση των Εργατικών σε αυτό το γνωστό κοινωνιολογικό φαινόμενο ήταν ακατανοησία και στενόμυαλες καταγγελίες του τύπου "ο λαός είναι ανόητος, ο λαός θα πληρώσει". Ο λαός είναι ο ανόητος;

Οι Εργατικοί είχαν δύο χρόνια σε μία κυβέρνηση ενότητας και θα μπορούσαν να είχαν προτείνει μια εναλλακτική πολιτική σε αυτήν την πεινασμένη και άνεργη κυρία. Δεν το έπραξαν. Ούτε τότε, ούτε στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.