Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ελλάδα :: Διαλογική συνέντευξη-πορτρέτο

( 20 ερωτησεις - κωστας σκανδαλιδης :: 13-02-2003) 

20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ

Στην πολιτική μπαίνεις και βγαίνεις γυμνός

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ - ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

Του ονείρου ταξιδευτής και του Ελληνισμού πραγματευτής «Μέσα από την Ελλάδα», εκεί που «οι λέξεις και τα χρώματα ηχούν» - στο νέο βιβλίο του - ο Κώστας Σκανδαλίδης αναπολεί τη βιοτική πορεία του στον χρόνο και τον τόπο, «αυτοκαταργείται, όμως, για να δώσει τη θέση στο πανελλαδικό και το οικουμενικό». «Ποιητάρης» στον λόγο, περιδιαβαίνει την «καθ' ημάς Ανατολή» και σιγοκουβεντιάζει με την Αρχαία, τη Βυζαντινή και τη Νεώτερη Ελλάδα. «Στην πέτρα, στην άμμο, στα σπίτια, στα δέντρα, τα ποτάμια και τους ανθρώπους», αναζητεί και λούζεται στο φως το ελληνικό…».

«Όταν οι λέξεις και τα χρώματα ηχούν» ο Ελληνισμός τής «καθ' ημάς Ανατολής» σε πληγώνει;

Η Ανατολή ως ιδέα, αιώνιο χάραμα. Και με πληγώνει και πάντα προς τα 'κεί στρέφω το βλέμμα κι ας «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Φανατικά προσκολλημένος στον ευρύτερο Ελληνισμό… Πατριώτης ή εθνικιστής;

Πραγματικός Έλληνας που σημαίνει πατριώτης του κόσμου, ταξιδευτής της οικουμένης, άρα καθόλου εθνικιστής.

Σε εκφράζει η διαπίστωση του «εθνικού ιστορικού» μας ότι «το ελληνικό κράτος σκότωσε το ελληνικό έθνος»;

Μπορεί όχι, γιατί «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» αλλά ενίοτε το ταλαιπωρεί έως θανάτου.

Αρχαία, Βυζαντινή, Νεώτερη Ελλάδα. Συμπλέουν;

Στο ίδιο πάντα σκάφος, χωρίς ρωγμές στις ιδέες, τον τόπο, τον χρόνο.

«Πάλι εδώ, στην ίδια γη, στον ίδιο χώρο που το όνειρο, το φως, η ομορφιά έχουν ονοματεπώνυμο»…

Τόσο έντονη ταυτότητα ώστε «μπορείς να κτίσεις την Ακρόπολη στην καρδιά ενός κόκκου από άμμο που μόλις έγλειψε η θάλασσα του Χουχλακιάρη…».

«Μακάριοι οι πραείς ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην»;

Η ηθική στην πολιτική είναι διαχρονική επιταγή και η πραότητα εξωτερική αντανάκλαση μιας ήσυχης συνείδησης, μιας συνείδησης χρέους. Προσπαθώ στο μέτρο των δυνατοτήτων μου.

Υπογράφεις την εκτίμηση του Βασίλη Βασιλικού ότι με το τελευταίο συγγραφικό σου πόνημα πολιτογραφείσαι «στων ιδεών την πόλη»;

Μου πέφτει λίγο βαριά η υπογραφή· ωστόσο, η γνώμη του Βασίλη και ακριβή είναι και περήφανο με κάνει.

«Την γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική»…

Τόσο πλούσια ώστε να μπορώ να περιγράψω το Φως, τον Αγώνα, τη Μνήμη, το Μέτρο, τον Άθλο, την Άνοιξη, το Κάλλος, την Αρμονία.

Τα έργα των Π. Τέτση, Α. Φασιανού, Δ. Μυταρά, Σ. Σόρογκα, Α. Δρούγκα, Μ. Μακρουλάκη, Γ. Σταθόπουλου, Π. Φειδάκη, πλαισιώνουν τα κείμενα του ήχου;

Κάθε λέξη απ' αυτές που περιέγραψα κι ένας πίνακας να σηματοδοτεί αναρίθμητους δρόμους και πάντα μέσα από την Ελλάδα.

Γράφτηκε ότι με τα κείμενα του λευκώματος στήνεις γέφυρα «ήθους και ύφους» ανάμεσα στον Μυριβήλη και τον Ελύτη. Ποιητική υπερβολή;

Υπερβολή οπωσδήποτε. Όμως οι δρόμοι που περπάτησα πάντοτε μ' έφερναν από την «Παναγιά τη Γοργόνα» στο «Άξιον Εστί» κι αντίστροφα. Το Αιγαίο και η θάλασσα βλέπετε…

Η «συνομιλία» με τον χρόνο λογοτεχνικό τρικ ή έκφραση αγωνίας για το μέλλον;

Τρικ σε καμιά περίπτωση, έκφραση ελπίδας ν' ανοίγεις συνεχώς καινούργιους δρόμους «ανασκαλεύοντας παλιές λεπτομέρειες για να κεντήσεις μια καινούργια ομορφιά» ίσως.

«Και τώρα; Ψάχνουμε να βρούμε τους ήρωες, τους ημίθεους ή τους θεούς μας για να ξανακερδίσουμε τον άνθρωπο»…

Και τώρα και πάντα των «ιδεών η πόλη» κινεί και τη Ζωή και τη Στιγμή και την Ιστορία…

Πάντα εκεί η Ζια! Ένας μύθος, ένας στόχος, ένας σκοπός για τον ταξιδευτή Σκανδαλίδη;

Πάντα ένα λιόγερμα που μπορείς να γεμίσεις την ψυχή σου με το γκριζογάλανο χρώμα της γαλήνης που στο Αιγαίο «διατυπώνει τον ορισμό του κάλλους»…

«Οι Καστελλοριζιοί έβρισκαν πάντοτε δίαυλο επικοινωνίας με τους απέναντι»…;

Γιατί όχι; Πού ξέρεις; Μπορεί και να γίνουμε ξανά καλοί γειτόνοι.

Ποιητές… «Εκάς οι βέβηλοι» από την Πολιτική;

Αντίθετα. Λείπει η Ποίηση από την Πολιτική, στην κυριολεξία του όρου: ποιώ = δημιουργώ.

Συγγραφείς… «Η Φαντασία στην Εξουσία»;

Η Εξουσία δεν θα 'πρεπε να είναι καρέκλα. Θα 'πρεπε πιότερο να μοιάζει με μυθιστόρημα που γράφεται με ιδέες και πράξεις χωρίς τέλος. Άρα, έχει ανάγκη τους συγγραφείς της.

Πολιτική… «Και ένδυμα ούκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτή…»;

Στην πολιτική μπαίνεις και βγαίνεις γυμνός, διάφανος όπως σε γέννησε η μάνα σου, αλλιώς…

Ποιητής πολιτικός ή πολιτικός ποιητής;

Μακάρι να μπορείς αμφότερα και όχι μόνο. Προπάντων Άνθρωπος με οδηγό το Μέτρο. Μέτρον Άνθρωπος.

Και τα παιδιά των μεταναστών πού χωράνε σ' όλα αυτά;

Πάντα υπάρχει ένα κομμάτι ουρανού να στεγάσει το όνειρο των παιδιών, κυρίως αυτών που μεγαλώνουν στα σκουπίδια. Λίγο φως στο σκοτάδι τους…