Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Διαλογική συνέντευξη-πορτρέτο

( νικολας κεϊτζ - "είμαι χοντρός, φαλακρός, και αντιπαθητικός"! :: 11-02-2003) 

ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΕΪΤΖ "Είμαι χοντρός, φαλακρός, και αντιπαθητικός"!

Το "Αdaptation" του Σπάικ Τζόνζι ("Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς") με τον Νίκολας Κέιτζ κέρδισε το βραβείο της πιο αλλόκοτης παρουσίας στην Μπερλινάλε

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ

"Κανείς δεν με θέλει. Ούτε καν ο εαυτός μου" λέει ο Νίκολας Κέιτζ, περιγράφοντας τον -διπλό- ρόλο που ερμηνεύει στο "Adaptation" του Σπάικ Τζόνζι

Ούτε γέλιο, ούτε δάκρυ. Ούτε σασπένς μα ούτε πλήξη. Ούτε στόρι μα ούτε χωρίς στόρι. Τι είναι, τελικά το "Adaptation"; Ειλικρινά δεν ξέρω. Εκείνο που είδα είναι πως ένας ταλαντούχος σεναριογράφος με το όνομα Τσάρλι Κάουφμαν καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να γράψει δύο αράδες της προκοπής με ηρωίδες τα 30.000 είδη ορχιδέας! Και πως ο δίδυμος αδελφός του - Λεονάρντο Κάουφμαν - χωρίς την παραμικρή εξοικείωση με το είδος του σεναρίου και χωρίς ίχνος νιονιού, καταφέρνει να υπογράψει σενάριο με σίριαλ κίλερ και στο τέλος κερδίζει την εύνοια της εταιρείας. "Α ο αδελφός σας είναι ιδιοφυία" λένε οι άνθρωποι της εταιρείας στον αναγνωρισμένο δίδυμο αδελφό του! Α, και κάτι ακόμα. Τους δύο αδελφούς τους παίζει ο ίδιος ηθοποιός. Νίκολας Κέιτζ εις διπλούν. Καταλάβατε;

Αν όχι θα καταλάβετε όταν σας περιγράψω επακριβώς τη μονότονη φράση που βγαίνει διαρκώς από τα χείλη του αγνώριστου Νίκολας Κέιτζ:

"Είμαι φαλακρός, χοντρός, αντιπαθητικός. Κανείς δεν με θέλει. Ούτε καν ο εαυτός μου".

Σας θέλει όμως το σύστημα…

Κάπως έτσι τον υποδέχτηκαν στο Βερολίνο. Δικαιολογημένα. Άνευ του ονόματος ενός star θα ήταν αδύνατο, αδιανόητο, εξωφρενικό και αυτοκτονικό να έβγαζε κάποιος παραγωγός χρήματα από την τσέπη του για να κάνει τις ορχιδέες… ταινία.

"Κι όμως κάπου η περίπτωση αυτού του χοντρού, του φαλακρού που μισεί τον εαυτό του και που οι αναστολές του φτάνουν στο σημείο να μη βλέπει στον καθρέφτη τον εαυτό του, κάπου αυτός ο τύπος μου μοιάζει".

Μα δεν είστε χοντρός.

"Είμαι μισο.. φαλακρός" (και δείχνει το μισό ακάλυπτο… κρανίο του).

Ναι, αλλά χοντρός;

"Αναγκάστηκα να πάρω τα κιλά μου".

Αποτυχημένος;

"Στην αρχή, ναι. Χτυπούσα πόρτες, άνοιγαν πόρτες, έκλειναν πόρτες. Πριν χτυπήσω την τελευταία πόρτα, είχα αποφασίσει πως αν μου την κλείσουν κατάμουτρα, θα αλλάξω επάγγελμα".

Μα τι ν' αλλάξετε, αφού δεν είχατε. Ένας ανεπάγγελτος δεν αλλάζει επάγγελμα…

"Σωστά. Τέλος πάντων. Αποφάσισα λοιπόν να γίνω αξιωματικός στο Εμπορικό Ναυτικό".

Η πόρτα άνοιξε;

"Εντελώς. Έτσι εσείς οι δημοσιογράφοι κερδίσατε ένα θύμα για να το κατασπαράζετε και οι καρχαρίες έχασαν ένα νόστιμο μεζέ για πρωινό".

Και ο θείος - ο Φράνσις Φορντ Κόπολα - δεν σας βοήθησε με τις γνωριμίες του;

"Πάλι τα ίδια θα λέμε; Δεν με ρωτάτε καλύτερα για τους πόνους που αισθάνθηκα στα γυρίσματα".

Πόνους;

"Ελάτε στη θέση μου. Να παίζεις δύο διαφορετικούς ρόλους σε απόσταση αναπνοής. Ένα λεπτό να είμαι ο χοντρός, φαλακρός, αντιπαθητικός Τσάρλι και το επόμενο, ο χαρωπός, ανάλαφρος Λέοναρντ".

Και τα κιλά; Τα βάζατε και τα βγάζατε στο πι και φι;

"Α, τα μυστικά της δουλειάς δεν αποκαλύπτονται δημοσίως".

Καταλάβαμε. Μαξιλάρι ήταν…

"Άλλη ερώτηση".

Αγωνία για τα Όσκαρ;

"Δεν άκουσα την ερώτηση, ούτε θέλω να την ξανακούσω. Ο Κέιτζ είναι εδώ στο Βερολίνο. Δεν περιμένω τίποτα και δεν είμαι αλλού. Είμαι εδώ και τώρα. Το χθες και το αύριο είναι για άλλους, όχι για μένα. Δεν θέλω να είμαι πουθενά αλλού but only right now (παρά μόνον στο παρόν)"!

Το θέαμα βγάζει… πράκτορες της CIA

Μερικοί από τους πιο εκλεκτούς πράκτορες και δολοφόνους της CIA προέρχονται από την αφρόκρεμα του αμερικανικού θεάματος! Η διαπίστωση μπορεί να προκαλέσει χαρακτηρισμούς του τύπου "παλιοκομμουνιστή", "μπολσεβίκε", "πράκτορα της KGB" και άλλα τέτοια τρισχαριτωμένα. Εν προκειμένω όμως τα στόματα βουλώνουν. Διότι ένας απ' αυτούς τους… εκλεκτούς συνέγραψε την αυτοβιογραφία του και ομολόγησε. Και ένας άλλος, επίσης Αμερικανός - ο απίστευτος Τζορτζ Κλούνι - τον έκανε ταινία. Με τον άκρως γλαφυρό τίτλο "Οι εξομολογήσεις ενός εγκληματικού μυαλού".

Ο πλακατζής και μπον βιβέρ Τζορτζ Κλούνι μας προέκυψε με πολιτικό μυαλό και κοινωνική ευαισθησία που θα κάνουν το ελληνικό βλαχο-Χόλιγουντ να χάσει τον ύπνο του, ενώ ο Τσακ Μπάρις - ο ας τον πούμε Ανδρέας Μικρούτσικος της αμερικανικής τηλεόρασης του '70 - ομολογεί πως ήταν… νοικιασμένος από την CIA, πως εκπαιδεύτηκε να σκοτώνει και πως στις διάφορες ψυχαγωγικές και επαγγελματικές αποστολές του καθάρισε 33… κομμούνια.

Να τον πιστέψουμε; Η CIA το διαψεύδει (αυτονόητο), ο ίδιος σήμερα στα γεράματά του, επιμένει. Ποιος ξέρει. Εκείνο όμως που ξέρω και που το είδα με τα μάτια μου, είναι πως η σκηνοθεσία του George έχει χαρακτήρα, στυλ, άποψη και μεράκι επιπέδου μέλλοντος δημιουργού. Μπράβο George!