Το σουρεαλιστικό ροκ είναι εδώ!

Οι εκκεντρικοί της Οκλαχόμα Flaming Lips φέρνουν ροκ και θέαμα αύριο το βράδυ στην Αθήνα

ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ

«Το να γράφεις μουσική είναι πάντα ένας αγώνας. Συχνά στα σκοτεινά και μέσα στον πανικό», λέει ο Γουέιν Κόιν των Flaming Lips

Είκοσι χρόνια παραδοξότητας στον κόσμο του ροκ κινδυνεύουν να γίνουν καπνός. Οι Flaming Lips, καμάρι της Οκλαχόμα, είναι πια η περηφάνια όλου του κόσμου της μουσικής. Το παράδοξο, απόλυτα κατανοητό.

Οι κριτικοί τοποθέτησαν το νέο τους έργο «Yoshimi Battles the Pink Robots» («Η Γιοσίμι μάχεται τα ροζ ρομπότ») στην κορυφή της φετινής μουσικής παραγωγής και η φήμη αυτή, μαζί με δόση ροκ εκκεντρικότητας, συνοδεύει το συγκρότημα σε περιοδεία.

Το «Yoshimi Battles the Pink Robots» δηλώνει επίσης μια επιστροφή. Του απροσδόκητου, αν μη τι άλλο. Του σουρεαλιστικού. Ο Γουέιν Κόιν, κεντρικό πρόσωπο στο συγκρότημα, έχει μια θεωρία επ' αυτού, τη «θεωρία της πατάτας».

«Είναι σα να έχω καλέσει τους φίλους μου στο σπίτι να τους μαγειρέψω και τους φτιάχνω πάρα πολύ ωραίες ψητές πατάτες. Απολαμβανουν το γεύμα, τους αρέσει πολύ το φαγητό, όμως όσο καλά και να έχω μαγειρέψει, δεν έχει σημασία, είναι η πατάτα καλή και αυτό μετράει. Έτσι και με τη μουσική. Η μουσική είναι ένα μέσο για να αγγίζεις τους ανθρώπους. Αν έχουμε καταφέρει κάτι τέτοιο, το θεωρώ σημαντικό».

Κάποτε οι Flaming Lips διηύθυναν μια ορχήστρα αυτοκινήτων. Ο Γουέιν στεκόταν μπροστά σε 40 αναμμένες μηχανές. Πριν από λίγους μήνες αλώνιζαν τις σκηνές της Αμερικής, συνοδεύοντας τον Μπεκ σε μια τουρνέ όπου συμμετείχαν επίσης τεράστια κουνέλια, ανάμεσα σε άλλους ασυνήθιστους συντελεστές ενός ροκ κοντσέρτου.

«Μπορεί να είναι ένα σουρεαλιστικό σόου, ή ένα σχόλιό μας στον παράλογο κόσμο που ζούμε, στα ναρκωτικά, ή στον πόλεμο, δεν αποφεύγουμε όμως να είμαστε ρεαλιστές. Ακόμη και εκεί έξω στην παράνοια υπάρχουν λόγοι για να σε κάνουν ευτυχισμένο».

Ο κόσμος, άλλωστε, του Γουέιν Κόιν έχει απόλυτα νόημα στο σύγχρονο μοντέλο ζωής. Ένας 42χρονος οικογενειάρχης, με τρία σκυλιά, τέσσερα γατιά και την κόρη του που κλέβει τον περισσότερο χρόνο του - αναρωτιέσαι, τι μπορεί να ξέρει για την «επίθεση των ροζ ρομπότ» (Yoshimi Battles the Pink Robots), ή τις «Πύλες της κολάσεως» (Ego Tripping to the Gates of hell).

«Είμαι, πιστεύω, ένας πολύ συνηθισμένος άνθρωπος - και ο κόσμος μάλλον δεν θέλει να το δει. Ζω σε ένα συνηθισμένο τόπο, τόσο κοινό, που να φανταστείτε στην Αμερική μας θεωρούν δείγμα για να κάνουν τις έρευνές τους. Ας πούμε για παράδειγμα, αν τα Μακντόναλντς θέλουν να λανσάρουν στην αγορά ένα καινούργιο χάμπουργκερ θα το δοκιμάσουν στην Οκλαχόμα».

Η μουσική των Flaming Lips έχει το δικό της μυστήριο. Έχει τη σφραγίδα της εποχής όσο και το να κατεβάζεις μουσική από το Ίντερνετ και τόσες πολλές αναφορές στο παρελθόν, που νομίζεις πως πρέπει να περάσεις μέσα από αράχνες. Ακούς εκεί μέσα τους Pink Floyd και τους Doors, τους Stooges και τους King Crimson, τους Led Zeppelin κατά κάποιο τρόπο.

«Απολαμβάνω τη μουσική της δεκαετίας του '60, αλλά και του '70, αλλά και πιο παλιά, μ' αρέσουν οι μουσικές της δεκαετίας του '30 και του '40, αλλά, πιο πολύ, τις καινούργιες μουσικές. Με τα κομπιούτερ, μπορείς να κάνεις φανταστικά πράγματα. Τίποτε, λοιπόν, δεν είναι πιο συναρπαστικό από το παρόν», λέει ο Γουέιν Σόρτερ, από το Παρίσι, λίγο πριν πετάξει για Αθήνα.

info

Οι Flaming Lips παίζουν αύριο, στις 10 μ.μ., στο κλαμπ Gagarin (Λιοσίων 205, τηλ. 210.8547.600). Εισιτήρια: 30 ευρώ.