ΓΚΟΡ ΒΙΝΤΑΛ

Πρόσωπα «Είμαστε σε πόλεμο από το 1950»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ο πόλεμος των ΗΠΑ ξεκινάει από στιγμή σε στιγμή.«Μα βρισκόμαστε σε πόλεμο σταθερά από το 1950» επισημαίνει ο Γκορ Βιντάλ.

Γκορ Βιντάλ. Στις ΗΠΑ «ζούμε σε μια φούσκα άγνοιας για το τι πραγματικά συμβαίνει»

Στα 79 του, ο Βιντάλ είναι ένας ευπατρίδης των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι εγγονός γερουσιαστή, ετεροθαλής αδελφός της Τζάκυ Κέννεντυ, εξάδελφος του αντιπροέδρου του Κλίντον, του Αλ Γκορ. Ταυτόχρονα ένας από τους πιο αιρετικούς διανοουμένους της χώρας, ένας συγγραφέας που επιτίθεται στο σύστημα, που υποστηρίζει πως «τη χώρα διοικούν οι πετρελαιάδες», που μιλάει για «χούντα της Ουάσιγκτον, του κ. Μπους και του κ. Τσέινυ».

Στην Αμερική «έχουμε ένα κόμμα, το κόμμα της Αμερικής των πολυεθνικών» δήλωσε τις προάλλες σε συνέντευξή του στο αυστραλιανό τηλεοπτικό δίκτυο SBS. «Το κόμμα αυτό έχει δύο δεξιές πτέρυγες, μία αποκαλούμενη Δημοκρατική και μία αποκαλούμενη Ρεπουμπλικανική». Έτσι απουσιάζει η πολιτική και, «καθώς τα μέσα ενημέρωσης εύκολα χειραγωγούνται, αφού βρίσκονται στα χέρια πολύ λίγων ανθρώπων με συμφέροντα σε πολέμους και πετρέλαιο», η αμερικανική κοινή γνώμη βρίσκεται σε άγνοια. «Όσα μαθαίνω, τα μαθαίνω τον καιρό που βρίσκομαι στην Ιταλία, από Ευρωπαίους δημοσιογράφους» επισημαίνει ο Βιντάλ, ο οποίος μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ ΗΠΑ και Ιταλίας. Στις ΗΠΑ «ζούμε σε μια φούσκα άγνοιας για το τι πραγματικά συμβαίνει… Μην πιστεύετε πως είμαστε μια ελεύθερη χώρα όπου μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε. Μπορούμε να το λέμε, αλλά δεν πρόκειται να τυπωθεί ούτε να μεταδοθεί από την τηλεόραση».

Ο Βιντάλ είναι ιστορικός, έχει εντρυφήσει στην αμερικανική ιστορία. «Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν αποκτήσαμε την αυτοκρατορία, κάτι που έγινε με λαμπρό, με τον πιο μακιαβελικό τρόπο - και το εννοώ με τη θετική έννοια της λέξης - από τον Φρανκλίνο Ρούζβελτ» εξηγεί. «Όταν κερδίσαμε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο βρισκόμασταν παντού στη Γη, τα στρατεύματά μας και η οικονομία μας ήταν κορυφαία. Η Ευρώπη ήταν κατεστραμμένη. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα άρχισε το 1950, όταν ο Χάρρυ Τρούμαν αποφάσισε να στρατιωτικοποιήσει την οικονομία, να διατηρεί μόνιμες στρατιωτικές δυνάμεις σε κάθε γωνιά της Γης, αρνούμενος παράλληλα χρήματα για σχολεία, για την υποδομή του έθνους. Έτσι βρισκόμαστε σταθερά σε πόλεμο από το 1950… Έχουμε το Κλαμπ του Εχθρού του Μήνα. Τον ένα μήνα είναι ο Νοριέγκα, βασιλιάς των ναρκωτικών. Τον άλλον είναι ο Καντάφι. Δεν μας άρεσε το ρίμελ του ή κάτι άλλο και σκοτώσαμε την κόρη του. Πηγαίνουμε από τον ένα εχθρό στον άλλο και ο Τύπος, τα μέσα ενημέρωσης, ποτέ δεν ήταν πιο αηδιαστικά. Πολύ λίγες φωνές μιλούν δημόσια. Η λογοκρισία είναι πολύ σφιχτή σε όλες τις εφημερίδες και την εθνική τηλεόραση. Έτσι ουδείς πληροφορείται τα γεγονότα».