Τα πράγματα δεν είναι πια όπως παλιά… Δεν μιλάμε πλέον για ξυλοδαρμούς και απλές συμπλοκές. Μιλάμε για μαχαιρώματα και χτυπήματα με αλυσίδες…

Αγρίεψαν οι σημερινοί χούλιγκαν…

Βαριά τραυματισμένοι φίλαθλοι - θύματα επιθέσεων

ΛΙΑ ΝΕΣΦΥΓΕ

Τον μαχαίρωσαν πισώπλατα δύο φορές στα νεφρά. Όρμησαν πάνω του, τον έριξαν στον δρόμο και άρχισαν να τον ποδοπατούν και να τον χτυπούν στο κεφάλι, με ξύλα και σιδερένια αντικείμενα, για τουλάχιστον δέκα λεπτά.

Σώθηκαν για λίγα λεπτά. "Μας επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά. Μόλις που προλάβαμε και βγήκαμε από το αυτοκίνητο. Διαφορετικά από το καπνογόνο και πιθανότατα τη μολότοφ που έριξαν θα είχαμε καεί", λέει ο Νίκος Δεληγιαννίδης

"Αυτοί δεν ήταν οπαδοί, δεν ήταν φίλαθλοι! Δεν πήγαιναν στο γήπεδο για το ποδόσφαιρο, για να δουν τον αγώνα την ημέρα του ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού. Αυτοί σε πόλεμο πήγαιναν. Τέτοιο μίσος, τέτοια βία, δεν δικαιολογούνται". Ο 25χρονος Θανάσης Σάμαρης μόλις προχθές το μεσημέρι πήρε το εξιτήριο από το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο και επέστρεψε σπίτι του. Η πλάτη του Θανάση είναι "φασκιωμένη" από τις γάζες. Στο μέτωπό του φαίνεται το βαθύ τραύμα από ένα χτύπημα. "Μάλλον με ρουλεμάν ή αλυσίδα", λέει. Τα μαλλιά του καλύπτουν τα άλλα έξι τραύματα της αιματηρής επίθεσης. Από την Κυριακή το απόγευμα που έγιναν τα αιματηρά επεισόδια πριν από το ντέρμπι των αιώνιων αντιπάλων μέχρι την Τετάρτη νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου. Και όταν συνήλθε μεταφέρθηκε σε θάλαμο. "Τουλάχιστον είμαι τυχερός που σώθηκαν τα νεφρά μου. Το ένα τραύμα στο αριστερό νεφρό ήταν επιδερμικό. Στο άλλο, η μαχαιριά πήγε λοξά και δεν το έπληξε. Για λίγα εκατοστά γλύτωσα το νεφρό. Έτσι και χτυπούσε εκεί η μαχαιριά, θα το κατέστρεφε. Δεν ήταν απλό μαχαιράκι της κουζίνας. Φονικό όπλο ήταν…".

Για ώρα αιμόφυρτος. Για τον 26χρονο Γιώργο Κούλη, που τραυματίστηκε και αυτός με μαχαίρι από εξαγριωμένους χούλιγκαν, η κατάσταση δεν εξελίχθηκε ομαλά. "Ξέρουμε ότι παραμένει στο νοσοκομείο για νοσηλεία και από ό,τι μάθαμε μάλλον έχει χάσει το νεφρό του. Ήταν πολύ βαριά τραυματισμένος. Έμεινε για ώρα αιμόφυρτος στο πεζοδρόμιο μέχρι να τον παραλάβει ασθενοφόρο", αναφέρουν ο 25χρονος Θανάσης Σάμαρης και ο φίλος του, Νίκος Δεληγιαννίδης. "Αγριεύουν πολύ τα πράγματα. Δεν μιλάμε πια για απλές συμπλοκές ή έστω και ξυλοδαρμούς. Μιλάμε για μαχαιρώματα. Έτσι όπως πάμε δεν θα έχουμε "δικαίωμα" να πηγαίνουμε στο γήπεδο".

Μαχαιριές και φωτιές. Τα επεισόδια που έγιναν την περασμένη Κυριακή πριν από το ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού ήταν από τα πιο σκληρά και βίαια.

Τρεις νεαροί μεταφέρθηκαν μαχαιρωμένοι σε νοσοκομεία, άλλοι με ελαφρά τραύματα από ξυλοδαρμούς περιορίστηκαν στις πρώτες βοήθειες, ένα "πράσινο" αυτοκίνητο έγινε παρανάλωμα της φωτιάς από καπνογόνα ή ακόμα και μολότοφ και άλλα έπαθαν μεγάλες ζημιές από πέτρες, ξύλα, ακόμα και κομμάτια από μάρμαρο που πέταξαν οπαδοί.

Το κασκόλ του Παναθηναϊκού που φορούσε ο 27χρονος Αλβανός Μάριο Κάλιο ήταν αρκετό για να ανάψουν τα αίματα και να βγουν μαχαίρια. Οι δράστες δεν περιορίστηκαν στην επίθεση, αλλά του άρπαξαν και το τσαντάκι που κρατούσε. Η υπόθεση αυτή έχει ήδη πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης, καθώς τέσσερις από τους νεαρούς συνελήφθησαν.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Πώς έγινε η επίθεση

"Φασκιωμένη" από τις γάζες η μέση του Θανάση Σάκαρη - μετά τον τραυματισμό του από χούλιγκαν. "Για λίγα εκατοστά γλίτωσα το νεφρό". Άλλα έξι τραύματα έχει στο κεφάλι του

"Δεν πας στο γήπεδο με όλα αυτά τα πολεμοφόδια. Μαχαίρια, αλυσίδες, σιδερένια λουκέτα, καδρόνια και μολότοφ. Πιστεύω ότι μας την είχαν στήσει. Περίμεναν στις μηχανές τους για να χτυπήσουν", λέει ο Θανάσης Σάμαρης. Φίλαθλος του Παναθηναϊκού, ο Θανάσης μετέχει σε σύλλογο της περιοχής του. "Δεν έχω χάσει παιχνίδι της ομάδας μου. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο, για μένα είναι ευχαρίστηση να πηγαίνω στο γήπεδο και να βλέπω τους αγώνες. Τα επεισόδια και η βία δεν έχουν καμιά σχέση με εμάς τους φιλάθλους". Την Κυριακή το μεσημέρι ο Θανάσης, μαζί με άλλους φιλάθλους της γειτονιάς του, ξεκίνησαν για το γήπεδο. "Από τη γειτονιά ξεκινήσαμε με αυτοκίνητα, ενώ άλλα παιδιά προπορεύονταν με τις μοτοσικλέτες τους. Στο δικό μου αυτοκίνητο ήταν στη θέση του συνοδηγού ο Νίκος Δεληγιαννίδης και στο πίσω κάθισμα άλλοι τρεις φίλοι, ανάμεσά τους και μια κοπέλα. Φορούσαμε τα κασκόλ μας, τραγουδούσαμε για την ομάδα μας. Άλλωστε, στο γήπεδο πηγαίναμε". "Ήταν ενέδρα". Η αιματηρή συνάντηση με τους αντιπάλους έγινε σε παράδρομο της Αχιλλέως, κοντά στη γέφυρα της λεωφόρου Καβάλας. "Πέσαμε στην περίπτωση. Για λίγα μέτρα έγινε αυτό που έγινε. Αν είχε ανοίξει το φανάρι θα προλαβαίναμε και θα φεύγαμε. Τα μηχανάκια που ήταν μαζί μας είχαν ήδη απομακρυνθεί. Εμείς με τα αυτοκίνητα κολλήσαμε στη μεγάλη κίνηση", προσθέτει ο Θανάσης. Την ώρα εκείνη, μεγάλη ομάδα οπαδών του Ολυμπιακού - για 150 μηχανάκια μιλάνε οι δύο φίλοι - κατευθυνόταν προς τον σταθμό των Σεπολίων. Εγώ πιστεύω ότι η επίθεση ήταν προσχεδιασμένη. Ήταν ενέδρα και περίμεναν για να περάσουμε". Τα αυτοκίνητα ήταν ακινητοποιημένα όταν έγινε η έφοδος. "Ξαφνικά ο δρόμος γέμισε. Έρχονταν από τα κιγκλιδώματα, από πολλά σημεία. Μέσα σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε παγιδευμένοι. Επιτέθηκαν πρώτα σε δυο προπορευόμενα αυτοκίνητα και διέλυσαν με πέτρες και καδρόνια τα τζάμια", περιγράφει ο Νίκος Δεληγιαννίδης, ο οποίος θυμάται καλύτερα τις σκηνές. "Όλα εξελίχθηκαν με κινηματογραφική ταχύτητα. Μόλις που προλάβαμε και βγήκαμε από το αυτοκίνητο. Η κοπέλα και οι άλλοι δυο φίλοι μας έφυγαν τρέχοντας. Τότε έπεσε και το καπνογόνο. Αν είχαμε μείνει στο αυτοκίνητο θα καιγόμασταν". Ο Θανάσης ήταν ήδη περικυκλωμένος από πέντε νεαρούς που όρμησαν πάνω του. "Πρώτα με χτύπησαν με το μαχαίρι. Κλονίστηκα από τον πόνο και έπεσα κάτω. Μαζεύτηκαν και άλλοι και με χτυπούσαν αλύπητα. Με τα χέρια προσπαθούσα να προφυλάξω το κεφάλι μου". Στον πανικό και στους πόνους τα δευτερόλεπτα ήταν βασανιστικά μέχρι να καταφέρει να σηκωθεί και να σταθεί στα πόδια του. "Πώς κατόρθωσα να φύγω ούτε και τώρα το έχω συνειδητοποιήσει. Ευτυχώς δεν με καταδίωξαν. Στα χάλια που ήμουν δεν μπορούσα να τρέξω".

Αδιαφορία αστυνομικών. Ένα ακόμα μελανό σημείο στη βίαιη επίθεση ήταν η συμπεριφορά της Αστυνομίας. "Υπήρχαν ΖΗΤΑδες στα δέκα μέτρα, αλλά παρακολουθούσαν απαθείς. Πλήρης αδιαφορία. Θα μας σκότωναν και αυτοί ούτε που κινήθηκαν. Αν γινόταν κάτι άλλο θα έτρεχαν. Εμάς μας άφησαν στο έλεος των χούλιγκαν. Μας ξυλοκοπούσαν και αυτοί παρακολουθούσαν, χωρίς να επέμβουν για την παραμικρή βοήθεια". Σε μικρή απόσταση ο Θανάσης κατάφερε να βρει τον φίλο του. "Κι εγώ τραυματισμένος ήμουν από χτυπήματα στο κεφάλι. Ακόμα έχω ζαλάδες", λέει ο Νίκος Δεληγιαννίδης. "Ειδοποιήσαμε έναν γνωστό μας με μηχανάκι και τον μεταφέραμε στον Ερυθρό Σταυρό. Πού να περιμέναμε ασθενοφόρο!..".

Στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός, όπου μεταφέρθηκε στην αρχή ο Θανάσης, οι γιατροί πάγωσαν όταν τον είδαν. "Είχα αίματα στην πλάτη μου, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ήταν από μαχαίρι. Τα τραύματα ήταν νωπά και νόμιζα ότι προέρχονταν από κατσαβιδιές. Στο νοσοκομείο όταν με είδαν σήμανε συναγερμός. Αμέσως με έβαλαν σε καροτσάκι και δεν με άφηναν να κινηθώ".

"Θα συνεχίσω…". Για τα έκτροπα ο Θανάσης πιστεύει ότι "οι ακρότητες αυτές απομακρύνουν τον κόσμο από τα γήπεδα. Πηγαίνεις να παρακολουθήσεις την ομάδα σου, να την υποστηρίξεις, και κινδυνεύεις να βρεθείς μαχαιρωμένος. Παρ' όλα αυτά θα συνεχίσω να πηγαίνω στο γήπεδο για την ομάδα μου. Σκέφτομαι να αγοράσω εισιτήριο διαρκείας, για να παρακολουθώ τους αγώνες με μεγαλύτερη άνεση".