Από κρασοπουλιά… θέατρα

Η Αθήνα διαθέτει περί τα 150 θέατρα. Ελάχιστα όμως χτίστηκαν με προοπτική να λειτουργήσουν ως θεατρικές σκηνές. Η πλειοότητα «μεταποιήθηκε» από σινεμά, βιοτεχνίες, σχολεία ακόμη και ταβέρνες!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΕΡΕΙΔΗΣ

Το θέατρο «Εμπρός» (δεξιά) ήταν κάποτε η… αποθήκη του ομότιτλου περιοδικού. Αυτή την όψη (αριστερά) είχε μέχρι πριν από τρία χρόνια το εργοστάσιο υφαντουργίας μεταξωτών «Αθηναΐς». Στον μεταμορφωμένο σήμερα χώρο χτυπά η καρδιά του ομώνυμου πολυχώρου πολιτισμού

Το «Από Μηχανής Θέατρο» ήταν τη δεκαετία του '30 βιοτεχνία ηλεκτρικών σιδήρων. Αργότερα φιλοξένησε τυπογραφείο και μηχανουργείο αυτοκινήτων. Στην ίδια γειτονιά, το θέατρο «Άττις» ήταν ένα από τα παλαιά αρχοντικά της Αθήνας (κατοικήθηκε από μέλη της οικογένειας Ζολώτα), όταν το Μεταξουργείο, στις αρχές του αιώνα, ανήκε στις καλές συνοικίες. Έπειτα μετατράπηκε σε βιοτεχνία γυαλιού. Παραδίπλα, το θέατρο «Αρώνη»… διετέλεσε καρβουναποθήκη και αργότερα γκαράζ αυτοκινήτων.

Στο θέατρο «Επί Κολωνώ» πάλι κάποτε δεν χτυπούσε το «τρίτο κουδούνι», αλλά το σχολικό κουδούνι, αφού στο κτίριο στεγαζόταν δημοτικό σχολείο! Επίσης, προπολεμικά το θέατρο «Οδού Κεφαλληνίας» (στην Κυψέλη) ήταν το καπνεργοστάσιο Καπερνάρου και αργότερα στους ίδιους χώρους λειτούργησε βιοτεχνία γλυκών κουταλιού! Ως αποθήκες ξυλείας δε λειτουργούσαν κάποτε οι χώροι που σήμερα στεγάζουν τις σκηνές «Αργώ», «Απλό», «Θησείον», «Ιλίσια - Βολανάκης» (λειτούργησε και ως γκαράζ) και «Ροές».

Επί της Ιεράς Οδού, το θέατρο «Χυτήριο» λειτουργούσε «από στις αρχές του αιώνα ως χυτήριο μεταλλευμάτων. Ακόμα και η καμινάδα του, που γέρνει, είναι από χυτό μαντέμι», λέει ο ιδιοκτήτης του, ηθοποιός Μιχάλης Μητρούσης.

Στην οδό Σφακτηρίας, στον Κεραμεικό, κάποτε υπήρχε ένα διώροφο με μπακάλικο στο ισόγειο. Εκεί σήμερα στεγάζεται το θέατρο «Άλεκτον». Λίγο πιο πάνω, στον Βοτανικό, στην οδό Καστοριάς, λειτουργούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα η κλωστοϋφαντουργία μετάξης «Αθηναΐς». Στο πέρασμα των χρόνων η επιχείρηση έκλεισε. Εκεί σήμερα χτυπά η καρδιά του πολυχώρου πολιτισμού «Αθηναΐς», με μία θεατρική και μία μουσική θεατρική σκηνή.

Στον χώρο όπου παλαιότερα υπήρχαν πάγκοι εργασίας, ράφια για εργαλεία και καζάνια με λειωμένα μέταλλα (αριστερά) λειτουργεί σήμερα η σκηνή του θεάτρου «Χυτήριον» (δεξιά)

Στη γειτονιά του Ψυρή η Αλίκη Γεωργούλη είχε στεγάσει τα θεατρικά της όνειρα σε μια παλιά αποθήκη ξυλείας (την αγόρασε με προτροπή του Γιάννη Τσαρούχη) στην οδό Σαρρή: το θέατρο που σήμερα φέρει το όνομά της ή «Θέατρο Αποθήκη». Ακριβώς από πίσω είναι το «Πολιτεία». Τι ήταν; «Το πρώτο στοιχειοχυτήριο τυπογραφικών της ανατολικής Μεσογείου», μας πληροφορούν οι υπεύθυνοι. Μερικά μέτρα πιο πάνω, στο σημερινό θέατρο «Ήβη» κάποτε στεγαζόταν μονάδα της «ΗΒΗ».

Το «Ασκητήριον», στο κέντρο, ήταν στο παρελθόν η αποθήκη του εικαστικού περιοδικού «Νέες μορφές». Ως αποθήκη του περιοδικού «Εμπρός» χρησίμευε και ο χώρος που σήμερα φιλοξενεί την ομώνυμη θεατρική σκηνή.

Μεταξύ μονοκατοικιών και αρχοντικών εύπορων οικογενειών που μετατράπηκαν σε θέατρα είναι τα «Προσκήνιο», «Εξαρχείων», «Οδού Κυκλάδων», ενώ το «Μουσούρη» ήταν πολυκατοικία.

Το νεόδμητο θέατρο «Εμπορικόν» έχει τη δική του ιστορία. Στο παρελθόν ήταν δύο χώροι. Ο ένας, προπολεμικά, ήταν κρασοπουλειό - καρβουνιάρικο, και μεταπολεμικά γνωστή κάβα ποτών, ενώ για καιρό στον ένα χώρο λειτουργούσε τυπογραφείο του «Ριζοσπάστη». Στον χώρο του θεάτρου «Ελεύθερη έκφραση - Ιγγλέση» υπήρχε παλαιότερα ταβέρνα. Ώς πριν από 15 χρόνια στην Πλάκα ήταν γνωστή η μπουάτ «Διαγώνιος». Άλλαξε χρήση και πλέον είναι η σκηνή του «Αμφι-θεάτρου».

Και κινηματογράφοι. Τα θέατρα «Βεάκη», «Βρετάνια», «Ανοιχτό θέατρο», «Coronet», «Ιλίσια - Ντενίση», «Αλκυονίς - Μοντέρνο θέατρο», «Πορεία», «Άλσος Inn», «Amore», «Θεατρική Σκηνή Αντώνη Αντωνίου», «Κάππα», «Θέατρο Νέου Κόσμου», «Λαμπέτη», «Μπρόντγουαιη», «Νέο Ριάλτο», «Σινέ Αφροδίτη» και «Χώρα» είχαν αρχικά λειτουργήσει ως κινηματογράφοι.