Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Κόσμος :: Ανεπτυγμένη είδηση-λόγος

( διαστάσεις - καμουφλαρισμένες μπότες :: 23-01-2003) 

Διαστάσεις Καμουφλαρισμένες μπότες

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

Οι δημοσιογράφοι σπρώχνονται ήδη για να εξασφαλίσουν την εύνοια του αμερικανικού στρατού στον επερχόμενο πόλεμο. Οι πιο φιλόδοξοι, μάλιστα, παρακολουθούν μαθήματα χημικού και βιολογικού πολέμου.

Στη Βαγδάτη. Ιάπωνες δημοσιογράφοι κινηματογραφούν την έρευνα των επιθεωρητών σε μια εταιρεία ιατρικού εξοπλισμού

Έντιμος, καλά ενημερωμένος, παθιασμένος (και ως εκ τούτου όχι πάντα έγκυρος), ο Ρόμπερτ Φισκ της Ιντιπέντεντ είναι ασφαλώς ένας από τους πλέον αρμόδιους να ξεσκεπάσει τη βρωμιά του επαγγέλματός του (μας). Βλέποντας σήμερα τους δημοσιογράφους να πολεμούν σαν τίγρεις για να περιληφθούν στο "pool" του Πενταγώνου και να παρακολουθήσουν τον πόλεμο από κοντά, θυμάται ανάλογες σκηνές πριν από 11 χρόνια, στο Νταχράν της Σαουδικής Αραβίας, με πολεμικούς ανταποκριτές εφοδιασμένους με κράνη, αντιασφυξιογόνες μάσκες και τόνους από σοκολάτες, τα μάτια τους να στενεύουν όταν κοίταζαν τον ήλιο, ακριβώς όπως ο στρατηγός Μοντγκόμερυ. Ένας απ' αυτούς φορούσε μπότες καμουφλαρισμένες με βαμμένα φύλλα, ήταν δηλαδή έτοιμος για την έρημο. Ο Φισκ θυμάται ακόμη πως μόνο οι Ιρακινοί που έπαιρναν, πεθαίνοντας, ρομαντική πόζα δικαιούνταν τηλεοπτικής προβολής, ενώ εκείνοι που τα κομματιασμένα πτώματά τους τα ξέσκιζαν τα σκυλιά καταδικάζονταν στην αιώνια αφάνεια. Κι επειδή τα έζησε όλα αυτά και σιχάθηκε την ώρα που γεννήθηκε, μας δίνει μερικές συμβουλές για τους ρεπόρτερ που πρέπει να αντιμετωπίζουμε με δυσπιστία όταν ξεκινήσει η Καταιγίδα Νο 2: 1). Τους δημοσιογράφους που φορούν εξάρτυση του αμερικανικού ή βρετανικού στρατού: κράνη, όπλα, στολές παραλλαγής.

2). Τους ανταποκριτές που λένε "εμείς" όταν αναφέρονται στον αμερικανικό ή βρετανικό στρατό και "οι δικοί του" (δηλαδή του Σαντάμ) όταν αναφέρονται στον ιρακινό πληθυσμό.

3). Όσους χρησιμοποιούν τον όρο "παράπλευρες ζημίες" για να περιγράψουν τους σκοτωμένους αμάχους.

4). Όσους αρχίζουν να απαντούν σε μια ερώτηση με τα λόγια "Ε, όπως καταλαβαίνετε, για λόγους στρατιωτικής ασφαλείας δεν μπορώ να αποκαλύψω…".

5). Τους δημοσιογράφους στη Βαγδάτη που μιλούν "γι' αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράκ", αντί να αναφέρονται καθαρά και ξάστερα στους βασανισμούς όπου προσφεύγει συστηματικά ο Σαντάμ Χουσεΐν.

6). Τους ρεπόρτερ που επικαλούνται συνεχώς μη κατονομαζόμενους αξιωματούχους - οι οποίοι πολύ συχνά λένε ψέματα.

Με όλο τον σεβασμό προς τον άξιο συνάδελφο, και επειδή έχει αρχίσει ήδη η προβολή ορισμένων "καυτών" ρεπορτάζ από τον τόπο της προαναγγελθείσης καταστροφής, η στήλη θα προσθέσει και μια ακόμη κατηγορία δημοσιογράφων που αξίζουν όλη την καχυποψία μας. Εκείνους που πηγαίνουν στο Ιράκ και παρουσιάζουν την εικόνα μιας χώρας ενωμένης και αποφασισμένης κάτω από τη σκέπη του αγαπημένου τους ηγέτη. Που μιλούν με πολίτες φτωχούς, βασανισμένους, αλλά περήφανους, έτοιμους να πεθάνουν για τον Σαντάμ Χουσεΐν. Που προβάλλουν φρικτές εικόνες από νοσοκομεία, υπαινισσόμενοι ότι εκατοντάδες παιδιά πεθαίνουν αποκλειστικά λόγω του (δολοφονικού, χωρίς αμφιβολία) εμπάργκο, χωρίς να φέρει καμιά ευθύνη ο τύραννος που έχει διαλύσει αυτή τη χώρα.