Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ Στο όμορφο τ' Ανάπλι
Ζηλεύω κάπως λιγότερο το Ναύπλιο, ομολογώ. Επειδή εκεί τουλάχιστον έχω πάει. Το ζηλεύω λιγότερο από τη Γένοβα, ας πούμε, στην οποία δεν έχω πάει, και πολύ θα ήθελα κάποτε να την δω. Μία μία τις διαλέγουν τις ωραίες πόλεις για τις συνόδους κορυφής. Και από κοντά κι οι διαδηλωτές, σε χαμηλότερης τιμής τουριστικά πακέτα. Στην Ελλάδα, ας πούμε, δεν έχεις και πολλά μέρη να προτείνεις. Το Ναύπλιο είναι και ιστορική πόλη και όμορφη και διατηρημένη (υποχρεωτικά, με ειδικούς νόμους). Αν ήταν σε κάποια άλλη πόλη, από αυτές που μεγαλώνοντας και πλουτίζοντας έχασαν βιαστικά τον χαρακτήρα τους, ποιος θα είχε κέφι για συνόδους; Ή κέφι για διαδηλώσεις; Οι κορυφαίοι, λοιπόν, ξεκινούν με όλα τα κομφόρ, για λουξ διαμονή και επίσημες συναντήσεις, με τα κοστούμια στις ειδικές βαλίτσες που δεν τα τσαλακώνουν, και οι διαδηλωτές πιο πρόχειροι, νέοι και ανθεκτικοί στις ελλείψεις ανέσεων. Εξ άλλου δυο βήματα είναι το Ναύπλιο, παρηγοριά κι έκπληξη για τον ισοπεδωμένο Αθηναίο, αποκούμπι φαντασίας και μνήμης, ζωντανό σκηνικό των δραμάτων που έφτιαξαν την καινούργια μας χώρα.
Μια σταλιά δρομάκι μπροστά στον Αϊ-Γιώργη, το μέρος που σκότωσαν οι Μαυρομιχαλαίοι τον Καποδίστρια και μια σφαίρα ακόμα σφηνωμένη στον τοίχο. Σε μικρή κλίμακα γίνονται όλα εκεί, γι' αυτό φοβούνται οι άνθρωποι τα πλήθη. Τον ρόλο της τον έπαιξε η πόλη στην Ιστορία, αξιώθηκε να διατηρήσει τη μορφή της, δεν θέλει άλλα μπλεξίματα. Κι οι μεγάλες μπλε κλούβες της Αστυνομίας που φωτογραφίστηκαν στους δρόμους του κρύψανε κιόλας τα ωραία του διώροφα κτίρια.
Αλλά όχι εντελώς, ελπίζω. Θα ήταν πολύ κρίμα.
