ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ Απλοί ανήμποροι θεατές…

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ

Χρειάστηκαν 23 χρόνια για να αντιληφθούμε ότι "κάτι δεν πηγαίνει καλά στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο". Γιατί, από τότε που καθιερώθηκε ο επαγγελματισμός στο ποδόσφαιρο, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε πού, πότε και με ποιον τρόπο λειτουργούν οι περίφημες ανώνυμες εταιρείες στον χώρο του δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο.

Πάντα μισόλογα. Πάντα υπεκφυγές. Πάντοτε κουκούλωμα ποινικών αδικημάτων που διέφευγαν από τα αρμόδια όργανα. Ουδέποτε εφαρμόστηκαν οι νόμοι που η πολιτεία ψήφιζε και οι 300 της Βουλής ενέκριναν.

Στον φόβο της απώλειας ψήφων και υποστηρικτών του λαού, ουδείς αποτόλμησε να καταγγείλει ένα σωματείο και, χειρότερα ακόμα, μία ανώνυμη εταιρεία. Όσοι υφυπουργοί και υπουργοί κι αν πέρασαν από τότε που καθιερώθηκε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, μόνο ημίμετρα έλαβαν. Και όταν επρόκειτο να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, τότε έστελναν την μπάλα μακριά, ως να ήταν "το ποτήρι με το κώνειο μέσα".

Έφταιγαν οι ΠΑΕ, η ΕΠΟ, οι χούλιγκανς. Κι ακόμα, οι διαιτησίες, τα γήπεδα - χωράφια, η έλλειψη θεατών στα γήπεδα. Ανυποληψία και υποβάθμιση των θεσμών και του συγκεκριμένου θεάματος.

"Θύματα" παντού: Μεγαλομέτοχοι που πίστεψαν ότι με την είσοδό τους στον χώρο, πρόσφεραν υπηρεσίες στον τόπο. Ξόδεψαν χρήματα και επί χρόνια προσπαθούν και επιμένουν να τα πάρουν πίσω. Άλλοι πρόλαβαν και έφυγαν.

Μοναδική διέξοδος η συμμετοχή σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Εκεί που τα χρήματα εισπράττονται και δεν χρωστιούνται. Χρεώστες σύλλογοι σε ξένους ποδοσφαιριστές, προπονητές, με την απειλή αποβολής τους από τις ευρωπαϊκές και διεθνείς διοργανώσεις.

Χουλιγκανισμός στα γήπεδα και εικόνα "μοναδική" για εκμετάλλευση ανθελληνικής προπαγάνδας στο εξωτερικό.

Ανώνυμες εταιρείες χωρίς ελέγχους από τα αρμόδια υπουργεία, όπως είχαν υποχρέωση από τον νόμο. Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα.

Χρέη που φθάνουν τα 100 δισ. δραχμές, σε όλο το φάσμα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ποτέ δεν έχουν έλθει στην επιφάνεια γιατί το "κόστος" είναι τεράστιο. Πολιτικό, κυρίως. "Προσφορά κοινωνική", λένε για το ποδόσφαιρο. Πώς το προστατεύουν όμως εκείνοι που θέλουν την εξυγίανση και ανακαλούν αποφάσεις ή καταλύουν τους δικούς τους νόμους, με το "παιχνίδι της τυφλόμυγας"; Έφυγαν από τα γήπεδα οι οικογένειες. Ο τζόγος στα τυχερά παιχνίδια ανθεί. Μαραζώνει το ποδόσφαιρο ως προϊόν και αφήνει πίσω του σκουπίδια. Όπως αυτά που καθημερινά κατακλύζουν τις συνοικίες, τις γειτονιές ενός ανήμπορου ν' αντιδράσει λαού.

Απλός θεατής στον αφανισμό και του τελευταίου ίχνους πολιτισμού μας.