Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ Ενώ εσύ κοιμόσουν…
"Ενώ εσύ κοιμόσουν". Έτσι αρχίζουν ορισμένα από τα πιο κλασικά - και ολίγον εφιαλτικά - παραμύθια που, με διάφορες παραλλαγές, ακούνε τα παιδιά σε όλο τον κόσμο εδώ και πολλά χρόνια. "Ενώ εσύ κοιμόσουν, ένα κακό πνεύμα μπήκε από το παράθυρο και σου 'κλεψε την ψυχή", "ενώ εσύ κοιμόσουν, σε αντικατέστησαν με ένα πανομοιότυπο παιδάκι και κανείς δεν καταλάβαινε πως δεν ήσουν εσύ. Εσένα σε πήγαν κάπου μακριά και σε κλείδωσαν σε μια σκοτεινή ντουλάπα". "Ενώ εσύ κοιμόσουν, ο Πίτερ Παν πέταξε μέσα στο δωμάτιο και σε πήρε μαζί του, στην χώρα του Ποτέ, όπου τα όνειρα και τα παιδιά ποτέ δεν γερνάνε".
Ενώ εσύ κοιμόσουν… Είναι μια ιδέα, ένας τρόμος που διαρκώς σε κατατρύχει. Σε στοιχειώνει. Σε κάποια κενά του καθημερινού, συχνά μάταιου, αγώνα για επιβίωση και για διατήρηση της στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειάς σου - για δικαιοσύνη και ελευθερία δεν γίνεται πλέον λόγος - φοβάσαι μήπως πράγματι έχεις πέσει σε ένα είδος λήθαργου, ύπνου που σε παγώνει, σε κάνει ανίκανο να λειτουργήσεις, την ώρα που η ζωή γύρω σου ορμητικά συνεχίζεται, προσπερνώντας σε.
Είναι κάποιες στιγμές που δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, τον εαυτό σου όπως έχεις γίνει. Προσμετράς τα λάθη σου, απορείς με το τι ανέχτηκες, εξοργίζεσαι με το πόσο υποχώρησες. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς το γιατί. Είναι κάποιες στιγμές που σε πιάνει ένα τελείως παιδικό παράπονο για το γεμάτο όνειρα και ζωή παιδί που άφησες να κλέψουν. Για το παράθυρο του υπνοδωματίου που δεν ασφάλισες, αφήνοντας περιθώριο στους "κακούς" να τρυπώσουν. Για την ελαφρότητα και την απερισκεψία με την οποία επέτρεψες στην υπόσχεση που φύλαγες μέσα σου να πετάξει με τον Πίτερ Παν, μακριά, στη χώρα του Ποτέ.
