Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΜΑΤΙΕΣ Οι βομβιστές
Βετεράνος δημοσιογράφος, που έφαγε με το κουτάλι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μου προτείνει ν' αλλάξω τα μικρά ονόματα του Μπους, του Μπλερ και του Αθνάρ. Της συμμορίας των τριών. Το Τζορτζ να το κάνω Άντολφ. Το Τόνι, Μπενίτο. Και στον Αθνάρ να κολλήσω το όνομα του τότε βασιλιά της Βουλγαρίας, Συμεών. «Έτσι, προσθέτει, θα μπορούμε να συνεννοούμαστε καλύτερα. Και θα 'μαστε και πιο πολύ κοντά στο κλίμα του πολέμου. Που είναι πέρα για πέρα φασιστικός».
Και μια και ο λόγος για δημοσιογράφους: μπράβο στους απεσταλμένους των ελληνικών καναλιών και εφημερίδων, για το πάθος τους για το επάγγελμα και για την ευψυχία τους. Δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα να βρίσκεσαι μέσα στη φωτιά και να μη φεύγεις από το πόστο σου, επειδή επιθυμείς να πληροφορήσεις τον Έλληνα πολίτη, από πρώτο χέρι, τι ακριβώς συμβαίνει στο βομβαρδιζόμενο Ιράκ.
Μέσα σε όλον αυτό τον χαμό, μου 'ρχεται να πιάσω τα γέλια, κάθε φορά που μιλούν, απευθυνόμενοι στον αμερικανικό και διεθνή Τύπο, οι εκπρόσωποι του Πενταγώνου. Μιλάει ο ένας για την έναρξη της επίθεσης εναντίον του Ιράκ και λέει ότι «ο αφοπλισμός του ιρακινού καθεστώτος ξεκίνησε»! Κάποιος άλλος σημειώνει στο τέλος κάθε φράσης του «ο θεός να ευλογεί την πατρίδα μου»! Ο Ράμσφελντ βγάζει λόγους για «συμμάχους» και «ελευθερωτές»! Και ο Μπους, με την ηλίθια φάτσα, πριν από τα διαγγέλματά του, βάζει μια κοπέλα και τον χτενίζει, μπροστά στον φακό! Το θέαμα είναι περισσότερο κι από κωμικό. Είναι γελοίο.
Και ενώ ο πόλεμος μαίνεται, ολόκληρη η υφήλιος βρίσκεται στους δρόμους! Εκατομμύρια ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και μαθητές Δημοτικών Σχολείων, ιδίως στην Ελλάδα, βγαίνουν σε πορείες, κραυγάζοντας αντιαμερικανικά συνθήματα, καίνε αμερικανικές σημαίες, ξεσκίζουν ομοιώματα του Μπους. Αναρωτιέμαι: βλέπει ο πλανητάρχης τηλεόραση; Αλλά και να βλέπει, είναι δυνατόν να αισθανθεί αμήχανα και δυσάρεστα ένας τύπος που χωρίς κανένα πρόσχημα αποφασίζει να σκοτώσει χιλιάδες αθώους;
Μια Αμερικανίδα ποιήτρια, η Αν Σέξτον (1928-1974), έχει γράψει ένα σπουδαίο ποίημα, με τίτλο «Βομβιστές», για το Βιετνάμ. Σας το μεταφέρω, γιατί ταιριάζει γάντι και σ' αυτόν τον πόλεμο. Το έχει μεταφράσει η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ: «Είμαστε η Αμερική/Είμαστε αυτοί που τα φέρετρα γεμίζουν/Είμαστε μπακάληδες θανάτων/Τους συσκευάζουμε σε καφάσια, σαν κουνουπίδια/Η μπόμπα ανοίγει σαν κουτί παπουτσιών/Και το παιδί; /Το παιδί δεν χασμουριέται, βέβαια/Και η γυναίκα; /Η γυναίκα λούζει την καρδιά της/Της την ξεκόλλησαν/Και επειδή είναι καμένη/Και σαν μια πράξη τελευταία/την ξεπλένει στο ποτάμι/Αυτό είναι το παζάρι του θανάτου/Αμερική/Πού είναι τα δικαιολογητικά σου;».
