ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ Μαθητική έξοδος

ΆΝΝΑ ΔΑΜΙΑΝΙΔΗ

Πρωί πρωί στην Πατησίων, ανάμεσα σε αυτοκίνητα που προχωρούσαν αργά και πότε πότε κορνάριζαν εκνευρισμένα, μια παρέα παιδιών προχωρούσε χοροπηδώντας σε πυκνό σχηματισμό. Μπροστά πήγαινε ένας με τύμπανο και το χτυπούσε ρυθμικά, γύρω του αγόρια και κορίτσια χτυπούσαν παλαμάκια και φώναζαν, οι φωνές τους ακούγονταν σαν παιδικό τραγούδι. Τόσο μικρά παιδιά στον δρόμο είχαν να εμφανιστούν μαζεμένα από τον καιρό της μεταρρύθμισης Αρσένη. Έχουν αποκτήσει πλέον ένα δικό τους στυλ, με τα τύμπανα, τα οποία βρέθηκαν εν αφθονία στις προετοιμασίες της παρέλασης της 25ης Μαρτίου. Μια κάποια χαλάρωση που επικρατούσε ούτως ή άλλως λόγω επερχόμενου τριημέρου, ήρθε κι έδεσε στο πνεύμα αυτής της εξόδου στους δρόμους. Γιατί δεν έμεινε Γυμνάσιο και Λύκειο να λειτουργήσει χθες κανονικά. Πώς να τα συγκρατήσεις τα παιδιά, όταν κι οι μεγάλοι δεν ξέρουν πώς να τα βγάλουν πέρα με τα ερωτήματα λογικής που θέτει αυτός ο πόλεμος; Οι μεγάλες προσπάθειες που τους ζητάμε να κάνουν «για να γίνουν άνθρωποι» μοιάζουν ξαφνικά μάταιες και άδικες, μοιάζουν γελοίες μπροστά σ' αυτή τη διαστρέβλωση της ανθρώπινης ισχύος, του ανθρώπινου ανταγωνισμού, της ανθρώπινης ηθικής. Κι έτσι βγαίνουν σαν πιθηκάκια τα παιδιά στους δρόμους, σαν ανήσυχα κοπάδια πουλιών που φτεροκοπάνε και αμφισβητούν τα πάντα. Τα έχουν μπερδέψει κι οι μεγάλοι, τόσα λόγια ακούγονται αντιπολεμικά αλλά από την άλλη βεβαιώνουν οι πολιτικοί ότι ενισχύουν τα σύνορά μας, να μη σπάσουν από το κύμα προσφύγων. Μια κουβέντα ανθρώπινη της προκοπής, μια λέξη ανθρωπιάς αληθινής, δεν μπορούν να ακούσουν στα ελληνικά αυτά τα παιδιά, τι να κάνουν λοιπόν, πού να σταθούν, τι να αρθρώσουν; Χτυπάνε τύμπανα.