Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Το τέλος μιας λέξης
Χρειάστηκε πολλή αξιοπρέπεια και μόλις δύο λεπτά χθες στη δίκη για τον επιτάφιο μιας λέξης…
Ο όρος «εκτέλεση» δεν θα ξαναχρησιμοποιηθεί από συνήγορο στην αίθουσα τουλάχιστον με θράσος και αμετροέπεια απέναντι σε συγγενή δολοφονημένου.
Οι λέξεις «εκτέλεση» και «εκτελεστές» ήταν εδώ και δύο δεκαετίες ένα «κουρδιστό πορτοκάλι», η αρχή ενός μηχανισμού συνειρμών που ύπουλα εξέθετε τα θύματα και που επιχειρούσε από την πίσω πόρτα τη νομιμοποίηση των επιλογών της 17Ν.
Η αστραπιαία αντίδραση, χθες, του κ. Γιώργου Μομφερράτου στην ερώτηση «γιατί εκτέλεσαν τον πατέρα σας» αλλά και η βιαστική υποχώρηση του συνηγόρου που την υπέβαλε έκλεισαν έτσι απλά και γρήγορα ένα ολόκληρο κεφάλαιο της κλασικής «επαναστατικής» επιχειρηματολογίας.
Η εκτέλεση προϋποθέτει δικαστήριο - δηλαδή νομιμοποίηση της αφαίρεσης ανθρώπινης ζωής στο όνομα της προστασίας του κοινού καλού και επομένως η χρήση της υποδηλώνει την αποδοχή της εξουσίας αυτού που την επιβάλλει.
Ακόμη και σε συνθήκες συνταγματικών παρεκτροπών τα «έκτακτα στρατοδικεία» έχουν ονοματεπώνυμα - άρα είναι ανοιχτά έστω και σε έναν εκ των υστέρων καταλογισμό ευθυνών.
Δεν χρειάζονται άλλες συγκρίσεις. Άλλωστε σε αρκετές ομολογίες κατηγορούμενοι κατέθεσαν πως μάθαιναν τον στόχο από την τηλεόραση!
Η «εκτέλεση» λοιπόν μάς τελείωσε… Και αυτό δεν είναι λίγο στον βαθμό που « είμαστε αυτό που φαινόμαστε».
