ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ Το μπουρνούζι του παππού

ΡΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εκεί που τείναμε όλοι να πιστέψουμε, αυτουργοί τε και αναγνωστικό κοινό, ότι τα μίντια ορέγονται νεανικές φάτσες, ει δυνατόν γυναικείες, η τηλεόραση με ένα απότομο τετ α κε ανανέωσε άρδην το κάστινγκ. Και ιδού Χορός (ασέμνων) γερόντων εισβάλλει στα καινούργια ριάλιτι κραδαίνοντας του μαραμένου φαλλού του το δίκιο. Να 'ξερες μπάρμπα τι μου θυμίζεις… Τον Χορό γερόντων από τη Λυσιστράτη του 1976, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου. Όπου μια δράκα από ξαναμμένα γερόντια προσπαθούσε, με τα χαρακτηριστικά του φύλου της στη διαπασών, να βάλει κάτω τις απείθαρχες και να τους εξηγήσει πόσα απίδια παίρνει ο σάκος. Ναι, αλλά οι δαιμόνιοι εσχατόγεροι του αριστοφανικού σύμπαντος τα είχαν καλά με το μέτρο και ποτέ κανείς σκηνοθέτης δεν διανοήθηκε να τους δείξει σαν παλίμπαιδες.

Παρακολουθώντας τους σιτεμένους με το μπουρνούζι, να χαριεντίζονται στο νέο τηλεπαιχνίδι του Μικρούτσικου, έτσι μου 'ρχεται να τηλεφωνήσω στο πρόγραμμα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού «Βοήθεια στο Σπίτι». Μα, τι στο καλό συμβαίνει στην τρίτη ηλικία και ξεπορτίζει χωρίς να αφήσει πίσω έστω ένα σημείωμα; Κι όσο πιο πολύ φρίττω τόσο πιο κοντά έρχομαι στα μικρούτσικα κίνητρα αυτής της ειδεχθούς αποπλάνησης. Είναι τω όντι ανατριχιαστικό να βλέπεις τον παππού με τον βραδυψυχισμό της ηλικίας του να πασχίζει να αντιδράσει στον σαδισμό των συμπαικτών του χαχανίζοντας. Το ίδιο και χειρότερο είναι να τον βλέπεις να αντρειεύεται, να πηλαλάει σε λαβύρινθους, να βγάζει μπουρμπουλήθρες μέσα στο ζακούζι και να κολλάει το θολωμένο από τον καταρράκτη μάτι του στους κοιλιακούς της εξ απεναντίας μοσχαναθρεμμένης. Ποιος ήταν εκείνος που έλεγε ότι φέτος είναι η χρονιά του εισαγγελέα;