Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Η τηλεόραση είναι το θύμα
Ένας σύγχρονος Γερμανός ιστορικός υποστήριξε ότι σημειολογικά τουλάχιστον η αποτυχία της εξέγερσης τον Μάη του '68 έγινε φανερή όταν εργάτες και φοιτητές θεώρησαν ως στρατηγικό στόχο κατάληψης το Odeon και όχι τα στούντιο της ραδιοτηλεόρασης. "Η δημοσιότητα πλέον δεν συχνάζει στους δρόμους αλλά στα ερτζιανά", έλεγε χρόνια αργότερα ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής.
Θα ήταν παράλογο λοιπόν να δεχθούμε ότι όντως συζητάμε στα σοβαρά σήμερα "αν κάνει καλό ή κακό η τηλεόραση" σε έναν πόλεμο, μια εξέγερση, μία τραγωδία ή μία δίκη…
Εκείνο που μάλλον συμβαίνει είναι ότι η τηλεόραση χρησιμοποιείται ως ακόμη ένα πεδίο αντιπαράθεσης κατηγόρων και κατηγορουμένων. Ότι είναι το εύκολο, το πιο… αποδεκτό θύμα στην αντιπαράθεση στα πλαίσια της δίκης. Άλλωστε, το ίδιο έργο το ξαναείδαμε το καλοκαίρι με τις συλλήψεις των κατηγορουμένων.
Το καλοκαίρι η κυβέρνηση πέρασε τον μήνα του μέλιτος με την τηλεόραση. Απλόχερες διαρροές σε δημοσιογράφους όλων των καναλιών και παροχή άφθονου υλικού. Ακόμη και υπεύθυνο Τύπου όρισε η ΕΛ.ΑΣ. - που έκανε ανακοινώσεις κατά σύμπτωση λίγο πριν από τα δελτία ειδήσεων.
Η ίδια κυβέρνηση λίγους μήνες πριν απαγόρευε με νόμο την TV στην αίθουσα του δικαστηρίου!
Την ίδια εποχή ή λίγο μετά, συνήγοροι ενώ κήρυσσαν πόλεμο στην τηλεόραση για τον "ρόλο της" και τις κυβερνητικές διαρροές, διέρρεαν με τη σειρά τους αποσπάσματα των δικογραφιών στην ίδια τηλεόραση αλλά σε άλλους δημοσιογράφους, τους οποίους ενίοτε ενίσχυαν και με συνεντεύξεις πελατών τους!
Το καλοκαίρι κορυφώθηκε και η εκστρατεία "Ώς εδώ"… Συγγενείς και θύματα της τρομοκρατίας αφού κατήγγειλαν - σωστά την TV - για τη μέχρι τότε απουσία της, τη χρησιμοποίησαν μέσω εκδηλώσεων των οποίων η λογική ήταν ευθέως συντονισμένη με αυτή της τηλεόρασης: Με εικόνες.
Και όλα αυτά τη στιγμή που δεν υπάρχει περιθώριο για διλήμματα. Όπως ορίζει όχι μόνον ο σημερινός αλλά και ο προηγούμενος νόμος, η τηλεόραση δεν μπαίνει στην αίθουσα αν έστω και ένας διαφωνεί. Και διαφωνούν περισσότεροι…
