ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ Ενοποίηση θορυβωδών καβαλαραίων

ΆΝΝΑ ΔΑΜΙΑΝΙΔΗ

Ήταν πολύ ωραία για να είναι αληθινή η Ενοποίηση των Αρχαιολογικών Χώρων. Πολύ ωραία, πολύ ευθεία, πολύ πλακοστρωμένη και άρα πολύ προκλητική για κάθε είδους ρόδα. Κι αφού με τόσο κόπο και δάκρυ τα αυτοκίνητα άφησαν τη διαδρομή από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και την Αποστόλου Παύλου, δεν προλάβαμε δεύτερο περίπατο και να τον ευχαριστηθούμε. Πάνω στις χορταστικές επιφάνειες με το μοντέρνο λιθόστρωτο όρμησαν τα μηχανάκια να καλύψουν το κενό. Κάπου πρέπει να πάνε κι αυτά, να διαγωνιστούν, να επιδειχθούν, να μαρσάρουν, να ξεκουφάνουν τα ταλαιπωρημένα αυτιά, ξεπερνώντας κάθε είδους θόρυβο που ξέραμε μέχρι τώρα. Να θορυβήσουν για τον θόρυβο τον ίδιο. Να χαρούν τα νιάτα τους, να κάνουν τις κόντρες τους. Χαλάω τον κόσμο, άρα υπάρχω. Να συναντηθούν και να συνομιλήσουν την άγρια γλώσσα τους. Γιατί όχι κάτω απ' την Ακρόπολη, που έχει και καλύτερη θέα; Με φόντο τον Παρθενώνα αποκτά η παρέλαση κάτι το μνημειακό. Και διαθέτει έτοιμο κοινό, όλους αυτούς που ήρθαν να σεργιανίσουν στον πεζόδρομο και να πιουν καφέ κάτω από τον Παρθενώνα, τα θύματα της διαφήμισης. Διότι άμα δεν ενοχλείς κανέναν τι νόημα έχει να μαρσάρεις και να ξοδεύεις τη βενζίνη σου; Τουλάχιστον τώρα λύνεται η απορία που είχαν μερικοί, γιατί έπρεπε να είναι τόσο απόλυτη η πλακόστρωση σ' αυτούς τους πολύτιμους δρόμους, γιατί δεν μπήκε καμιά πρασιά, γλάστρες, κανένα σκαλάκι, γιατί τέτοια επιμονή στη μονοτονία; Όλ' αυτά θα δυσκόλευαν τις μοτοσυκλέττες να αναπτύξουν ταχύτητα και να δείξουν όλες τις δυνατότητες, να γίνουν κάτι σαν σύγχρονοι ιππείς άτυπων Παναθηναίων, κάνοντας τα αρχαία μάρμαρα να ξαναζωντανεύουν από τρεμούλα.