ΓΝΩΜΗ Άλλοθι για τους προπονητές

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ

Τα όρια του γραφικού δεν τα άγγιξε χθες ο Λευτέρης Σούμποτιτς, αλλά εδώ και αρκετό καιρό όταν άρχισε να φωνάζει για τους διαιτητές, αλλά κυρίως με τον τρόπο που το έκανε. Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι καινούργιο στον θαυμαστό κόσμο της Α1.

Είναι πάγια τακτική των προπονητών να τσιρίζουν για τη διαιτησία. Εδώ το έκανε συστηματικά ο Ντράγκαν Σάκοτα ακόμα και πέρυσι που πήρε πρωτάθλημα με την ΑΕΚ, ενώ αποτελεί γνωστή συνήθεια του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ιδιαίτερα μετά τις σημαντικές ήττες που συνήθως στοιχίζουν.

Οι τρεις αυτοί προπονητές αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου, αφού ακολουθούν από κάτω οι συνάδελφοί τους από τη Θεσσαλονίκη, από την περιφέρεια και από τις μικρομεσαίες ομάδες. Φυσικά όλοι κλείνουν αυτιά, μάτια και στόμα, όταν έχουν τσεπώσει κάποιο ροζ φύλλο από τη διαιτησία.

Ναι, η διαιτησία, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια (με την απίθανη απόφαση της ΕΟΚ να "κόψει" τους… αντάρτες που σφυρίζουν στην Ούλεμπ) κινείται σε βαρομετρικό χαμηλό, αλλά παράλληλα αποτελεί και το καλύτερο άλλοθι για τους προπονητές που θέλουν να προστατεύσουν τη δουλειά τους.

Αυτοί ίσως καλά κάνουν, αφού από αυτό ζουν, αλλά η καραμέλα είναι παλιά και έχει λειώσει εδώ και πολλά χρόνια, ενώ πλέον ο κόσμος έχει άλλη αντίληψη και μπορεί να κρίνει σε μεγάλο βαθμό το τι πραγματικά συμβαίνει.

Κάποιοι άλλοι προτιμούν να παραμένουν στη διαιτησία, προσπαθώντας να καλύψουν έτσι τις αδυναμίες των ομάδων τους.