Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Σχόλιο

( ο μίμης... :: 04-03-2003) 

ΔΙΚΤΥΟ

Ο Μίμης…

Γ.Δ.Κ.Σ.

"Τον πολυαγαπημένο μας Δημήτριο Κουγιουμτζή…" έγραφε το ψυχρό το νεκρώσιμο που ήταν κολλημένο έξω απ' το θέατρο της Φρυνίχου. Επειδή δεν το 'χα πιστέψει, έτσι ξαφνικά που έγινε, σ' ένα κλικ, λέω "ρε, για λάθος πρόκειται, "Δημήτριος" λέει, δεν είναι ο Μίμης ο δικός μας…". Αλλά, αμέσως, ένα παιδάκι, εκεί πλάι, στο πεζοδρόμιο, με συνέφερε. Ρώτησε: "Κυρία, ποιος ήταν αυτός που πέθανε;". Και η δασκάλα - γιατί τα παιδάκια ενός σχολείου ήταν, που είχαν έρθει να δουν, Σάββατο στις 3, το "Μια φορά κι ένα… λεπτό", που η μοίρα το 'φερε να είναι η τελευταία του δουλειά, αλλά η παράσταση αναβλήθηκε - του είπε σιγανά: "Ήταν αυτός που ετοίμασε την παράσταση που θα βλέπαμε". Α, καλή κυρία, ναι, αυτό ήταν. Αλλά αν ήταν μόνον αυτό… "Αυτός", παιδιά, ήταν κάποτε ένα παιδί όμορφο και ζεστό και λαϊκό, με τις ρίζες του εκεί στην Ανατολή, που ήρθε απ' το πουθενά, κατέβηκε σ' ένα υπόγειο στη Σταδίου όταν ήταν είκοσι χρονών παλικαράκι, το μάγεψε ένας Σπουδαίος Μάγος που έμενε εκεί, που πολύ τον ηγάπησε και τον έκανε Δάσκαλό του και πολύ το αγάπησε κι εκείνος και το έκανε Μαθητή του, αντάμωσε κι άλλα παιδιά που ήταν μαζεμένα εκεί και δεν ξανανέβηκε πάνω.

… και το σπίτι του

Εκεί έμενε, παιδιά, εκεί έτρωγε, εκεί έπινε, εκεί ερωτεύτηκε, εκεί τον ερωτεύτηκαν, εκεί πήρε απ' το χέρι τη Ρένη, εκεί έφερε απ' το χέρι την Αργυρώ, εκεί έκανε θέατρο μαζί με τους άλλους και μας ξερίζωναν την καρδιά κι έτσι τους αγαπήσαμε και έτσι αγαπήσαμε και το θέατρο, εκεί χόρευε το ζεϊμπέκικο της "Ευδοκίας", εκεί έτρεχε με την κάμερα να καταγράφει τις στιγμές του Δασκάλου του και των άλλων παιδιών, εκεί έκανε Ανάσταση, εκεί Πρωτοχρονιά και Χριστούγεννα, εκεί τσακώθηκε, εκεί μάτωσε, εκεί άκουσε τις ειρωνείες και τα υπονοούμενα και τα κουτσομπολιά των "απέξω", εκεί έκανε τα λάθη του, εκεί, παιδιά, έκλαψε τον Δάσκαλό του όταν τους άφησε, εκεί πήραν, μετά, στους ώμους τους με τον άλλο το Μαθητή τη δουλειά σε καιρούς χαλεπούς πια, εκεί τον έφτασε τον Δάσκαλο όταν έκανε το ποιητικό "Η πραγματικότητα είναι πάντα εδώ", όταν έκανε τη "Γέρμα" του, όταν έκανε τον "Πλούτο" του… Κι αν καμιά φορά τον βλέπανε έξω απ' το Υπόγειο, μη γελιέστε. Η ψυχή του εκεί έμενε. Μόνιμα. Και εκεί θα μένει, παιδιά. Γι' αυτό κι όταν το Σάββατο το ακούσαμε ότι ο Μίμης "μας την έσκασε", εκεί μαζευτήκαμε. Και κανένας δεν διανοήθηκε να πάει αλλού παρά μόνον εκεί. Στο Υπόγειο. Στο σπίτι του.