ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Δύο εκπλήξεις από τον πρόεδρο

ΤΑΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ

Η πρώτη έκπληξη της πρώτης ημέρας δεν ήρθε από τους «19», ούτε και από τους συνηγόρους τους.

Ήρθε από τον πρόεδρο του δικαστηρίου και μάλιστα από δύο δρόμους.

Ο πρώτος ήταν η απόφασή του για το γυάλινο κλουβί.

Το μήνυμά του είναι και ευδιάκριτο και - ενδεχομένως - απαραίτητο (αρκεί να διαρκέσει). Αυτός είναι ο τελικός υπεύθυνος για τη δίκη και αυτό - εκεί στον Κορυδαλλό - είναι το δικό του δικαστήριο. Και πώς θα γινόταν αυτό πιο σαφές παρά από τη ματαίωση - δημόσια - της απόφασης της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης… Κίνηση πολιτικά σωστή, αφού ούτε στοίχισε τίποτα (παρά μερικά τετραγωνικά ξύλου και γυαλιού) αλλά και δέσμευσε τους κατηγορουμένους ως μάρτυρες της αποφασιστικότητάς του.

Για τον δεύτερο δρόμο οι γνώμες φαίνεται να μοιράζονται.

Ενδεχομένως κάποιους να ξενίζει το φλέγμα που διαθέτει ο κ. Μ. Μαργαρίτης. Ενδεχομένως ακόμη και να ξενίζει η χαλαρότητα με την οποία αντιμετώπισε τη δεδομένη καχυποψία και τα πρώτα αιτήματα κατηγορουμένων και υπεράσπισης. Σκεφθείτε όμως να μετατραπόταν σε «μητέρα όλων των δικαστικών μαχών» από έναν ανένδοτο γραφειοκράτη πρόεδρο (ποιος θυμάται τον κ. Βασίλη Κόκκινο;) το αίτημα της υπεράσπισης να ολοκληρώνεται η δίκη καθημερινά στις 3 και όχι στις 4 το απόγευμα. Δεν είναι προτιμότερη η καυστική ατάκα του «μόνο οι νεκροί δεν αλλάζουν γνώμη»;

Ίσως με το κλίμα αυτό ο κ. πρόεδρος να αποσκοπεί και σε κάτι άλλο: Θυμάται κανείς πολιτικές δίκες σε χαλαρό κλίμα;