Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ «Μην πυροβολείτε την Ευρώπη!»
Δικτυακό τόπο, μαθαίνω, δημούργησε η ελληνική προεδρία, για να εκφράζονται άμεσα οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το πώς θα ήθελαν την ενιαία Ευρώπη.
Πώς θα θέλαμε, δηλαδή, τη δική μας Ευρώπη… Τη Γηραιά, ίσως, όπως την ονομάζουν υποτιμητικά κάποιοι πέραν του Ατλαντικού (γιατί εγώ το βλέπω σαν φιλοφρόνηση;), αλλά και τη μοναδική, τη σαγηνευτική, την αειθαλή. Με αιώνιες πόλεις, αριστουργήματα τέχνης και ιστορία σαν παραμύθι. Είμαι Ευρωπαία και το λέω, χωρίς εθνικιστικά συμπλέγματα…
«Αν έχεις δει μια ευρωπαϊκή πόλη, τις έχεις δει όλες», άκουσα σε ένα τελευταίο ταξίδι στις Βρυξέλλες να σχολιάζει βαριεστημένα η συνταξιδιώτισσά μου και διαφώνησα ολοσχερώς μαζί της. Δεν βαριέμαι ποτέ να περπατάω ολημερίς τις πόλεις της (ξανά και ξανά), να γυρνώ ακούραστα στα πλακόστρωτα σοκάκια της, να ρουφώ τα πανέμορφα παλιά κτίριά της. Να ξημεροβραδιάζομαι στα καφέ, στις τρατορίες και στα μπιστρό της, τρώγοντας φιλέ μινιόν, παέλια ή σκαλοπίνια, πίνοντας εσπρέσο ή σαμπάνια και απολαμβάνοντας στρούντελ και σοκολατίνες σάχερ. Είμαι Ευρωπαία και το χαίρομαι…
Τρελαίνομαι να χαζεύω τις μοδάτες βιτρίνες της, με την αμίμητη φινέτσα μιας Σανέλ ή την κομψότητα ενός Βαλεντίνο ή ενός Αρμάνι. Να ρομαντζάρω με μια γόνδολα ή ένα μπατό μους στους ποταμούς και τα κανάλια της. Να περνώ μαγευτικά πρωινά κλεισμένη ανάμεσα στους τοίχους ενός Λούβρου, ενός Πράδο, μιας Γκαλερία Ουφίτσι, ενός Μουσείου Βαν Γκογκ. Και τα βράδια να ακούω τη μουσική του Μότσαρτ και του Σμέτανα ή τις όπερες του Βέρντι στις χώρες που τους γέννησαν. Είμαι Ευρωπαία και το θέλω, χωρίς να απαρνιέμαι ούτε στο τόσο δα τη χώρα μου…
Πώς να τα εκφράσω, όμως, όλα αυτά στο καινούργιο ιντερνετικό σάιτ; Αν γράψω «Μην πυροβολείτε την Ευρώπη μας!», με κοινοποίηση προς τα νέα και τα υποψήφια μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ίσως να εκφραστώ καλύτερα…
