Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ Μολύβι και χαρτί
ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ που αρχίζει σήμερα στον Κορυδαλλό η ελληνική «υπόθεση Ντρέιφους»; Κρίνοντας από τα «κατηγορώ» των εγχώριων ζηλωτών του Εμίλ Ζολά, πρέπει να τρίζουν τα θεμέλια του κράτους δικαίου. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, χωρίς κάμερες, χωρίς μαγνητόφωνα, χωρίς ζωντανή μετάδοση - ή έστω «πλέι μπακ» - δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη δίκη.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ, η δίκη Ντρέιφους δίχασε τη Γαλλία. Στο πρόσωπο τού εβραϊκής καταγωγής λοχαγού του επιτελείου που κατηγορήθηκε αδίκως για προδοσία ως κατάσκοπος των Γερμανών, η γαλλική κοινωνία βρέθηκε αντιμέτωπη με τον αντι-σημιτισμό της. Τότε δεν υπήρχαν τηλεοπτικά «παράθυρα», αλλά λιβελλογραφικά φυλλάδια και οκτάστηλα εφημερίδων. Και ο καβγάς δεν ήταν για την κάλυψη της διαδικασίας, αλλά για την ουσία. Τέλος πάντων.
ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ της διαμάχης για τις κάμερες βρίσκεται ο υπουργός Δικαιοσύνης. Ο Φίλιππος Πετσάλνικος έχει γίνει αλεξικέραυνο της οργής καναλάδων και άλλων, αν και η απόφαση δεν είναι δική του. Το νομοσχέδιο για τα διαδικαστικά επεξεργάστηκε ομάδα νομικών εγκεφάλων, σύμφωνα με κατεύθυνση που έδωσε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός από τον Σεπτέμβριο. Απλώς ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί πολιτικά την κυβερνητική αυτή επιλογή.
ΗΤΑΝ ΟΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ακρότητες που εξοστράκισαν τις κάμερες από το ακροατήριο, εκτός αν το ζητήσουν οι παράγοντες της δίκης και το αποφασίσει το δικαστήριο. Πειράζει; Όχι. Στη Βρετανία και αλλού στην Ευρώπη απαγορεύονται πλάνα ή φωτογραφίες από τις δίκες. Ούτε η απονομή της δικαιοσύνης πάσχει ούτε η ελεύθερη ενημέρωση, αφού η πρόσβαση στους δημοσιογράφους είναι ανοιχτή.
ΤΕΛΙΚΑ, ΟΠΩΣ ΦΑΝΗΚΕ και στην υπόθεση Ντρέιφους, για χάρη του οποίου κέρδισε στο τέλος τη μάχη μέρος του γαλλικού Τύπου, το μολύβι και το χαρτί αρκούν.
