Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Σχόλιο

( το πνεύμα του τόνου :: 27-02-2003) 

Το πνεύμα του τόνου

Απουσίες

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Επί σειρά χρόνων προσπαθούσα να αποσπάσω από δύο γνωστούς μου μερικές κουβέντες και στάθηκε αδύνατο. Ώσπου έφυγαν "πλήρεις ημερών" και (δεν) ησύχασα. Και πλήρεις ημερών για κείνους ή για μας;

Το θέμα μου ήταν ένα μεταπολεμικό συμβάν και αφορούσε κάποιο πρόσωπο που για την τύχη του είχαν κουνήσει και οι δύο το δαχτυλάκι τους. Απαντούσαν πάντα με μισόλογα, υπεκφυγές και με λάθη. Αφήνω πια που κανείς δεν θυμόταν τίποτα, εννοείται δεν ήθελαν να θυμούνται.

Όταν τους στρίμωχνα, τους λυπόμουν. Τους ανέφερα λεπτό προς λεπτό τα γεγονότα, τους έδειχνα χάρτες και σχεδιαγράμματα, τους έλεγα χρονολογίες, ονόματα, διευθύνσεις και πραγματικούς αριθμούς. Τίποτα. Ήταν δεμένοι στο άρμα ενός ονείρου.

Έπρεπε να διαφυλάξουν και να υπερασπιστούν με δόντια και με νύχια, πεισματικά, ώς την τελευταία τους πνοή, ένα ψεύδος που τους βοηθούσε να ζουν.

Έπαιξαν τον ρόλο τους μέχρι το τέλος. Πιστοί, αγέρωχοι, αμετανόητοι, έκλειναν την αυλαία όταν εκείνοι ήθελαν και όχι όταν τέλειωνε το έργο. Οι δικαιολογίες τους ήταν νηπιακής αφέλειας. Το μόνο που χαίρονταν ήταν να λένε τα τσιτάτα των παλιών δασκάλων. Ας πάνε στο καλό.