ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ Σωστές ευχές τη σωστή στιγμή

ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΑΣΤΕΑ

Φιλιά. Αγκαλιές. Δώρα. Και ευχές. Τι είναι πιο δύσκολο; Επιτρέψτε μου: Να διαλέξεις ευχές. Μπορείς να φιλήσεις φιλικά ή με πάθος, να αγκαλιάσεις για μερικά δευτερόλεπτα, ένα δώρο πάντα θα δείχνει στον άλλο ότι τον σκέφτηκες. Η ευχή, όμως; Αν, όπως πίστευαν οι παλιότεροι, τα λόγια αποκτούν μορφή προφέροντάς τα, τότε μήπως θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί με τις ευχές μας;

"Γεννιόμαστε προσωρινά, αν μπορούμε να το πούμε έτσι", έγραφε ο Ρίλκε, "σε κάποιο μέρος, αλλά σιγά-σιγά συνθέτουμε μέσα μας τον πραγματικό τόπο της καταγωγής μας, για να γεννηθούμε εκεί αργότερα και κάθε μέρα πιο οριστικά".

Στην πορεία τα φτιάχνουμε όλα. Και η πορεία μας είναι γεμάτη από κουβέντες. Και ευχές. Ακόμα κι αν δεν πιάνουν όμως, μήπως αυτά που ευχόμαστε σημαίνουν περισσότερα απ' όσα νομίζουμε;

Πριν από μερικά χρόνια, τέτοιες μέρες, σε ένα καφέ στον Πειραιά, μια Τσιγγάνα μας πλησίασε και μας ευχήθηκε "Καλή αγάπη". Είχαμε εκπλαγεί τότε, τι ευχή κι αυτή, σκεφτήκαμε. Κι όμως, τώρα, έπειτα από τόσο καιρό, αυτή είναι η ευχή που θυμόμαστε ξανά και ξανά. Σαν ένα ξεχωριστό δώρο.

Τελικά, όμως, ποιο είναι το σωστό; Ποια είναι η σωστή ευχή, η σωστή απάντηση, η σωστή κίνηση, η σωστή στιγμή; Πού θα βρουν απάγκειο όλα τα ερωτήματα που θα αντιμετωπίσουμε τον καινούργιο χρόνο; Μια ιστορία: Η Σφίγγα καταβρόχθιζε όσους δεν απαντούσαν ορθά στις ερωτήσεις της. Το φοβερότερο, όμως, ήταν ότι η Σφίγγα είχε φτερά και μια μέρα πέταξε και εξαφανίστηκε. Από τότε, οι άνθρωποι βιώνουμε κάτι πολύ χειρότερο από το να μας καταβροχθίσει: το να μη γνωρίζουμε αν οι απαντήσεις μας είναι ορθές…