ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ Η ευελιξία της ανασφάλειας

ΗΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

Καθημερινά βλέπω όλο και περισσότερους συμπολίτες μου να κάνουν τον σταυρό τους. Αποδίδω το φαινόμενο στην ανασφάλεια που μας διακατέχει. Που είμαστε ακόμη ζωντανοί με τόσα που συμβαίνουν γύρω μας, με τις αρρώστιες, τους θανάτους αλλά και την αβεβαιότητα που σκιάζει το μέλλον. Παντού κυριαρχεί η ανασφάλεια. Η ανασφάλεια του πολίτη από τα παιχνίδια των τραπεζών, με τα ψιλά γράμματα στις πιστωτικές κάρτες και στα δάνεια, η ανασφάλεια αν θα έχει αύριο να ξεπληρώσει το δάνειο, η ανασφάλεια αν θα μπορέσει η οικογένεια να τα φέρει "βόλτα", η ανασφάλεια αν οι δικοί μας άνθρωποι γυρίσουν σώοι από το ταξίδι τους με τόσα που βλέπουν τα μάτια μας (δρόμοι βουλιάζουν, τα τροχαία αυξάνονται κ.ά.). Για ποια ασφάλεια των πολιτών μιλάμε πλέον όταν δεν πιστεύω να υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην έχει πέσει θύμα ληστείας, όταν τα περιπολικά της Αστυνομίας έχουν εξαφανιστεί από τις γειτονιές. Για ποια ασφάλεια των πολιτών μιλάνε οι αρμόδιοι όταν οι λίστες αναμονής κάνουν θραύση στα νοσοκομεία και για να ζήσεις πρέπει να "λαδώσεις" γιατρούς; Ή όταν υπάρχει λίστα αναμονής μέχρι και 4 χρόνια για το πρόγραμμα της μεθαδόνης;

Η μεγαλύτερη όμως ανασφάλεια κυριαρχεί σήμερα στον χώρο της εργασίας, όπου έχει μετατραπεί σε μια ζούγκλα και κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Ο εφιάλτης της απόλυσης πλανάται παντού. Η εκμετάλλευση των νέων που - μπροστά στην απειλή της ανεργίας - αναγκάζονται και δουλεύουν υπερωρίες χωρίς να πληρώνονται ή στερούνται αδείας και ρεπό, είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Και φυσικά δεν μιλάμε για την ανεργία των νέων που κάνει θραύση, ούτε για την απουσία ευκαιριών για απασχόληση. Πρόσφατα άρχισαν να ασκούνται πιέσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανάπτυξη της ευελιξίας της εργασίας. Πιέσεις για περισσότερη και φθηνότερη ευέλικτη εργασία σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία στηρίζει την ανταγωνιστικότητά της κατά κύριο λόγο στο φθηνό εργατικό κόστος. Σε μια χώρα που κυριαρχεί το φαινόμενο της παράνομης εργασίας και της παραβίασης της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, μας ζητούν να κάνουμε και άλλες υποχωρήσεις, να γίνει πιο δύσκολη η ζωή μας. Τελικά, από την ευελιξία της ανασφάλειας που όλοι βιώνουμε καθημερινά δεν ξέρω ποιος θα μας σώσει.