Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΑΙΧΜΕΣ Γκλάσνοστ 2003
Οι φυλακές δεν είναι:
1. Άδυτο και άβατο της κρατικής εξουσίας στο οποίο δεν εισέρχονται τ' ανθρώπινα δικαιώματα, ο κοινωνικός έλεγχος, η δημοκρατία και τα ΜΜΕ.
2. Χώρος οδύνης, καταπίεσης, περιορισμών, εξαθλίωσης, αποκτήνωσης, βρώμικων συναλλαγών, νόμου της ζούγκλας.
Οι φυλακισμένοι δεν είναι:
1. Υποχείρια των σωφρονιστικών υπαλλήλων, άνθρωποι σε παρένθεση, αντικείμενα και όχι υποκείμενα δικαίου, πειραματόζωα.
2. Οριστικά χαμένες περιπτώσεις, αβελτίωτοι κακούργοι, λειτουργικά κοινωνικά απόβλητα.
Αν σκεφθούμε έτσι τότε θα πάρουμε - και θα πιέσουμε και τους (αν)αρμόδιους να πάρουν - κάποιες κρίσιμες αποφάσεις:
1. Διαφάνεια και ορατότητα στην όλη λειτουργία του συστήματος (με τη θεσμοθέτηση Σώματος Επισκεπτών από μέλη Δικηγορικού Συλλόγου, Ιατρικού Συλλόγου και άλλων φορέων και ειδικών).
2. Έλεγχο των ελεγχόντων [με την καθιέρωση του Δικαστή Έκτισης Κυρώσεων (ως φύλακα - αγγέλου των κρατουμένων) και όχι του εισαγγελέα, που μέχρι σήμερα λειτούργησε ως βραχίονας του υπουργείου Δικαιοσύνης].
3. Επιστημονική υποστήριξη των κρατουμένων (με την πρόσληψη εγκληματολόγων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών κ.λπ.). Το ρόλο αυτό να παίξει και το ΚΕΣΦ.
4. Πειραματική ίδρυση καταστημάτων ως πανεπιστημιακών παραρτημάτων νομικών σχολών.
5. Ενθάρρυνση εφαρμογής εναλλακτικών ποινών.
Εάν δεν θέλουμε κι αυτό το αίμα να πάει χαμένο τότε - εν όψει και της ελληνικής προεδρίας - ας ανοίξουμε τις φυλακές μας στο φως της διαφάνειας και του ελέγχου. Τότε θα δούμε την αλήθεια τους.
