Το πνεύμα του τόνου

Τρελά πράγματα

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

Από καιρό ήδη, επιτέλους, έχουμε πανεπιστημιακές σχολές που καλύπτουν τη θεωρητική πλευρά κάποιων, θεμελιωδών για τον πολιτισμό, τεχνών. Κι όμως, λείπουν σχολές για τον χορό και τον κινηματογράφο. Πρόσφατα έγραψα για την υπεσχημένη σχολή πανεπιστημιακού επιπέδου για τον κινηματογράφο, ανταλλάσσοντας μάλιστα απόψεις με τον φίλτατο Φώτο Λαμπρινό. Μαθαίνω τώρα πως στο νεότευκτο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου προβλέπεται σχολή - τμήμα, αν θέλετε - Μουσικής και Χορού. Κάποιοι αντιδρούν, παρ' όλο που η έδρα Καλαμάτα, η οποία επιλέγεται, είναι και εύστοχη και τίμια λύση, αφού στην Καλαμάτα γίνεται το εξόχως ενδιαφέρον ετήσιο φεστιβάλ χορού. Αν οι αντιδράσεις προέρχονται από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, θυμίζω πως αυτή παράγει χορευτές και χορογράφους, ενώ το πανεπιστημιακό τμήμα θα ασχολείται με την εκπαίδευση ιστορικών του χορού, κριτικών, παιδαγωγών κ.λπ. Σε μια χώρα με 500 δημοτικούς χορούς, λαϊκούς χορούς και την παράδοση των χορογραφιών για το αρχαίο δράμα (πάνω από 1.000 χορογραφικές εκδοχές για τα 40 αρχαία δράματα!), είναι αδιανόητο να μην υπάρχει θεωρητική σπουδή υψηλού επιπέδου. Αν μάλιστα αληθεύει η πληροφορία πως στο νέο Πανεπιστήμιο αντί του Τμήματος Χορού αντιπροτείνεται άλλο ένα (το τέταρτο!) Τμήμα Θεάτρου για παραγωγή άνεργων θεατρολόγων, μιλάμε για τρελοκομείο. Μια πρόταση: δεν προβλέπονται τουλάχιστον θέσεις για τον χορό στα ήδη υπάρχοντα Τμήματα Θεάτρου ή Μουσικολογίας;