Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ Ρητορικές φιοριτούρες
Η πιο πρόσφατη αντιπαράθεση της κυβέρνησης με την Ν.Δ. ή αν προτιμάτε της Ν.Δ. με την κυβέρνηση με αφορμή τα μεγάλα έργα και ο αδιέξοδος, για να μην πω άχρηστος, τρόπος με τον οποίο έγινε, επιβεβαίωσε (λες και χρειαζόταν) ότι ο δημόσιος πολιτικός διάλογος στην Ελλάδα συνεχίζει, δυστυχώς, να διεξάγεται εν έτει 2003 με πολιτικούς όρους και φρασεολογία της πενταετίας 1975-81.
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται μακροσκελείς εξηγήσεις για το γιατί δεν πρέπει μια αναγκαία και απαραίτητη πολιτική συζήτηση ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση για ένα από τα κρισιμότερα θέματα της εποχής να διεξάγεται μέσα σ'ένα δραματοποιημένο (γιατί περί αυτού πρόκειται) κλίμα πόλωσης, υπερβολής και αντιδικίας. Γιατί είναι τουλάχιστον ανησυχητικό να βλέπεις πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης μετά τις πολυμεταχειρισμένες απαξιωτικές εκφράσεις-πυροτεχνήματα που μονίμως ανταλλάσσουν, να… εμβαθύνουν "τον διάλογο" μεταξύ τους καταφεύγοντας σε λαϊκές ρήσεις αντί σε συγκροτημένα και εμπεριστατωμένα επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα!
Γιατί επιχειρηματολογία του τύπου "όσα δεν φτάνει η αλεπού (η αλεπού είναι η Ν.Δ. στην προκειμένη περίπτωση) τα κάνει κρεμαστάρια", μπορεί να έχει την χιουμοριστική της αξία σε μια κουβέντα στο καφενείο της Βουλής αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να μας κάνει σοφότερους για τα πραγματικά αίτια των όποιων καθυστερήσεων, κακοτεχνιών ακόμη και υπερβάσεων σε μια σειρά από έργα που, ομολογουμένως, θα έπρεπε ήδη να έχουν παραδοθεί.
Πρέπει, όμως, να ακούσεις και το καταλυτικό "ο κόσμος το 'χει τούμπανο και αυτοί (η κυβέρνηση) κρυφό καμάρι" αντεπιχείρημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να συνειδητοποιήσεις πλήρως πόσο ίδια και αναλλοίωτα παραμένουν μέσα στον χρόνο το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. - δοκιμάζοντας συνεχώς τις ανοχές μιας ελληνικής κοινωνίας που δεν είναι απεριόριστες.
